Αγγελος Τσέκερης//Λιστα Νovartis

 

Με κάπως συγκρατημένους πανηγυρισμούς χαιρέτισε η λίστα Πέτσα την καταδίκη των «κουκουλοφόρων της Novartis» - δηλαδή των προστατευόμενων μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος.

Αλλά γιατί οι πανηγυρισμοί ήταν κάπως συγκρατημένοι;

Πρώτον γιατί η δίκη έγινε στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο. Δηλαδή εκεί που εκδικάζονται πλημμελήματα της πλάκας.

Για σοβαρά αδικήματα η δικονομία προβλέπει να δικάζουν τουλάχιστον 3 δικαστές.

Δεύτερον γιατί οι ποινές ήταν αναντίστοιχες του θορύβου που είχε γίνει σε βάρος αυτών των ανθρώπων. Συγκεκριμένα καταδικάστηκαν για ψευδή κατάθεση και ψευδή καταμήνυση σε φυλάκιση 25 και 33 μηνών με τριετή αναστολή.

Όλο αυτό για μια υπόθεση για την οποία είχε σηκωθεί τόσος θόρυβος, με το σύστημα να ωρύεται ότι για τους «κουκουλοφόρους» θα άνοιγαν οι πύλες της Κολάσεως.

Γιατί ήταν εγκληματική συμμορία και επιτέλεσαν συνωμοσία κατά του πολιτεύματος, εσχάτη προδοσία και δολοφονία χαρακτήρα σε βάρος πολιτικών και τέτοια ηρωϊκά.

Και θα τους λιώσουμε, και θα τους τσακίσουμε κλπ κλπ.

Και με τον Σαμαρά, τον Άδωνι, τον Στουρνάρα, τον Λοβέρδο, να καταθέτουν εις βάρος τους στο δικαστήριο.

Δεν πρέπει να έχει ξαναζήσει τέτοιες δόξες το Μονομελές Πλημμελειοδικείο.

Αυτός είναι ο λόγος που η λίστα Πέτσα πανηγύρισε για την καταδίκη των «κουκουλοφόρων» αλλά απέφυγε να αναφέρει τις ποινές που τους επιβλήθηκαν.

Υπάρχει και άλλη μία λεπτομέρεια. Οι κατηγορούμενοι άσκησαν αμέσως έφεση και η δίκη θα ξαναγίνει σε δεύτερο βαθμό.

Μέχρι να τελεσιδικήσει, υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας. Αλλά αυτό η λίστα Πέτσα το προσπερνάει.

Μόνο στην περίπτωση του Λιγνάδη το επικαλέστηκε με πάθος. Τώρα δεν ισχύει.

Τέλος θα πρέπει να πρέπει να επισημάνουμε την πραγματική σκοπιμότητα της ποινής.

Η αναστολή σημαίνει «φύγετε αλλά μην το ξανακάνετε».

Δηλαδή στα επόμενα χρόνια μην διανοηθείτε να ξανακαταθέσετε για βαλίτσες και για φακέλους με αδιευκρίνιστα, αν τυχόν ανοίξει πάλι η υπόθεση. Γιατί θα βρεθείτε φυλακή.

Και αυτό είναι άλλη μια πράξη στην προσπάθεια να θαφτεί οριστικά το σκάνδαλο Novartis.

Διότι σκάνδαλο Novartis υπάρχει. Και σύμφωνα με έγκυρες πηγές, έχει κοστίσει στην Ελλάδα πάνω από 3 δισ. ευρώ.

Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Μητσοτάκης το έχουν παραδεχτεί δημόσια.

Δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς, αφού η Novartis, στα πλαίσια εξωδικαστικού συμβιβασμού πλήρωσε στο αμερικανικό δημόσιο 310 εκατομμύρια δολάρια «για διαφθορά κρατικών αξιωματούχων στην Ελλάδα».

Λένε όμως ότι ως «κρατικοί αξιωματούχοι» νοούνται αυτοί που κατέχουν θέση στο δημόσιο. Δηλαδή οι νοσοκομειακοί γιατροί.

Αλλά αυτό φυσικά είναι πρόσχημα. Γιατί δεν έχουν κινήσει καμία διαδικασία για να διαλευκανθεί το σκάνδαλο και να αποδοθούν ευθύνες;

Αντιθέτως, το 2019, με το που ήρθαν στα πράγματα άλλαξαν τον Ποινικό Κώδικα. Για να αποδεσμεύσουν χρήματα του Φρουζή που ήταν δεσμευμένα ως ενδεχόμενο προϊόν εγκλήματος;

Τον Ιούνιο του 2022, με καθυστέρηση τουλάχιστον 8 χρόνων – και την ώρα που η χώρα βούιζε για το σκάνδαλο των υποκλοπών – το ελληνικό δημόσιο κατέθεσε αγωγή κατά της Novartis, ζητώντας αποζημίωση 214 εκ. ευρώ.

Και αυτό προσχηματικό ήταν. Τον Ιούλιο του 2025, η αγωγή απορρίφθηκε από ελληνικό δικαστήριο, γιατί ήταν αβάσιμη, γενικόλογη και ατεκμηρίωτη.

Που σημαίνει ότι απλώς κοροϊδεύουν τον κόσμο κατάμουτρα.

Και το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε και 300 ευρώ για τα έξοδα της δίκης. Τέτοια ξεφτίλα.

Επιστρέφουμε στην δίκη. Ο Σαμαράς δεν φάνηκε ευχαριστημένος από την ποινή.

Δήλωσε ότι για να αποδοθεί δικαιοσύνη πρέπει να αποκαλυφθούν οι ηθικοί αυτουργοί.

Εννοεί τον Τσίπρα.

Τα ίδια περίπου, ο Βενιζέλος και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αλλά ξεχνάνε βασικά πράγματα.

Τους «ηθικούς αυτουργούς» της «σκευωρίας Novartis» ανέλαβε να ξεσκεπάσει η περίφημη «Προανακριτική Επιτροπή για τον Παπαγγελόπουλο» που συστάθηκε από την Βουλή.

Αυτή η Προανακριτική κατέληξε σε ένα πόρισμα, σύμφωνα με το οποίο ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης επί ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαγγελόπουλος, οι εισαγγελείς Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, Χρ. Ντζούρας και Στ. Μανώλης, και οι εκδότες Κ. Βαξεβάνης και Ι. Φιλιππάκης, οι δημοσιογράφοι Αλ. Τάρκας και Ι. Παπαδάκου και οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, ήταν εγκληματική συμμορία.

Που είχε ως στόχο την κατασυκοφάντηση του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Άδωνη, του Λοβέρδου και άλλων επιφανών πολιτικών προσώπων…

Πρωτοφανές, να απαγγέλλεται από την Βουλή κατηγορία σε εισαγγελείς εν ενεργεία που διερευνούσαν σκάνδαλο.

Και σε δημοσιογράφους. Και μάλιστα για δημοσιεύματά των οποίων η εγκυρότητα δεν είχε αμφισβητηθεί.

Βασικός μάρτυρας κατηγορίας ήταν μια πρώην Εισαγγελέας Διαφθοράς, η οποία είχε στον τραπεζικό της λογαριασμό λεφτά κατατεθειμένα από την Novartis.

Θυμάστε, η δικαιολογία ήταν ότι ο λογαριασμός ήταν κοινός με τον άντρα της, που είχε πάρει αμοιβή από την Novartis για μια μελέτη, που δεν υπήρχε γιατί τους πλημμύρισε το υπόγειο.

Στο πόρισμα της Προανακριτικής, ως ηθικός αυτουργός φωτογραφιζόταν ο Τσίπρας. Από την αρχή μέχρι το τέλος.

Άρα ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι, δεν πρέπει να έχουν παράπονο. Αυτό που ήθελαν, το έκανε η Προανακριτική με το παραπάνω.

Ποιο είναι όμως το πρόβλημα: Ότι το πόρισμα αυτό, μετά την ολοκλήρωσή του, τέθηκε υπό την κρίση της Δικαιοσύνης, όπως προβλέπεται από την διαδικασία.

Και η Δικαιοσύνη – συγκεκριμένα το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου - θεώρησε το πόρισμα γελοίο και το πέταξε στα σκουπίδια.

Και είπε ότι όλα έχουν γίνει νόμιμα. Δεν υπάρχει «σκευωρία Novartis», δεν υπάρχει αδίκημα και συνεπώς δεν υπάρχουν αυτουργοί. Ούτε φυσικοί, ούτε ηθικοί.

Αυτό προσπερνάει ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι.

Και κάτι τελευταίο:

Υπουργοί Υγείας, των πρώτων μνημονιακών κυβερνήσεων, έχουν αποδεδειγμένα υπογράψει για υπερτιμολογήσεις φαρμάκων της Novartis, με αντίστοιχη βλάβη του ελληνικού δημοσίου.

Αυτό είναι ένδειξη κακουργηματικής απιστίας.

Αλλά με βάση τον περίφημο νόμο του Βενιζέλου η κακουργηματική απιστία των υπουργών και ένα σωρό άλλα ποινικά αδικήματα, παραγράφονται περίπου ένα εξάμηνο από την στιγμή που θα αλλάξει η κυβέρνησή τους.

Αν υπήρχαν πρώην υπουργοί αντιμέτωποι με κατηγορία για απιστία, η εξέλιξη της υπόθεσης Novartis θα ήταν διαφορετική.

Αλλά η Ελλάδα είναι μια άλλη περίπτωση.

Ονόματα υπουργών σβήνονται κατά την μετάφραση των δικογράφων του FBI.

Και τα ΜΜΕ λένε ξεδιάντροπα στον κόσμο ότι τα «αδιευκρίνιστα ποσά» είναι εξειδικευμένος νομικός όρος που σημαίνει κάτι άλλο.

Όπως οι «κρατικοί αξιωματούχοι».

Και έτσι, από μια υπόθεση που μας κόστισε 3 δισ. ευρώ, το μόνο που μένει είναι το συμπέρασμα ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι υπεράνω πάσης υποψίας.

Αυτά. Ούτε στην Νιγηρία τέτοια ξεφτίλα.