https://www.facebook.com/reel/1300432261084439
https://www.facebook.com/reel/1114937277249291
https://www.facebook.com/reel/1765379024344238
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025
video 3
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025
απο Σταυρο Μαρτινιδη
«Ποιο είναι το πρόβλημα του Βελγίου;» —Καγια Κάλλας
Η Κάλλας λέει αυτή τη φράση λες και το μόνο που διακυβεύεται είναι ο γραφειοκρατικός δισταγμός, όχι το γεγονός ότι η δική της πρόταση είναι το μεγαλύτερο νομικό, οικονομικό και πολιτικό ζήτημα αυτοκτονίας στην μεταπολεμική ιστορία της ΕΕ.
"Θυσιάζει" το Βέλγιο σαν κακομαθημένη δασκάλα που μαλώνει έναν ανυπάκουο μαθητή: «Ποιος δικαστής θα συνταχθεί με τη Ρωσία;»
Ακούτε; τι υπονοεί αυτό;
Αν οι δικαστές αναμένει να ταχθούν πολιτικά, όχι νομικά, τότε παραδέχεται αυτό που κανένας αξιωματούχος της ΕΕ δεν τόλμησε ποτέ να πει δυνατά, ότι η δικαστική εξουσία της ΕΕ δεν είναι πλέον ανεξάρτητη, είναι ένα όπλο.
Και πολλοί στο Βέλγιο, σε αντίθεση με την γραφειοκρατική ελίτ της ΕΕ όπως η Κάλλας, γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνει αυτό. Γιατί αν τα δικαστήρια «ταχθούν» πολιτικά αντί να δικάζουν αμερόληπτα, τότε το κράτος δικαίου στην Ευρώπη καταρρέει. Και όταν το κράτος δικαίου καταρρέει, η εμπιστοσύνη καταρρέει μαζί του, και όταν η εμπιστοσύνη καταρρέει, ολόκληρη η μεταπολεμική οικονομική τάξη καταρρέει αμέσως μετά.
Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μόλις διαλυθεί, δεν υπάρχει επιστροφή.
Και εδώ είναι που η "άγνοια" της Κάλλας γίνεται όχι μόνο ενοχλητική αλλά και επικίνδυνη. Η ασυλία (περιουσιακής) κυριαρχίας δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι η δομική δοκός πάνω στην οποία στηρίζεται ολόκληρη η παγκόσμια χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική. Όταν η ΕΕ κλέβει τα αποθεματικά της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας, δεν παραβιάζει απλώς μια συνθήκη, αλλά πυροδοτεί την ίδια την αρχή που συντηρούσε τη ροή του παγκόσμιου κεφαλαίου στην Ευρώπη για ογδόντα χρόνια. Εάν τα περιουσιακά στοιχεία ενός κυρίαρχου κράτους μπορούν να κατασχεθούν επειδή οι Βρυξέλλες είναι θυμωμένες αυτή την εβδομάδα, τότε κάθε κρατικό επενδυτικό ταμείο, κάθε ξένος επενδυτής, κάθε μη δυτική κεντρική τράπεζα πρέπει να υποθέσει ότι αύριο μπορεί να είναι η σειρά του.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Βέλγιο είναι τρομοκρατημένο, όχι επειδή συμπάσχει με τη Μόσχα, αλλά επειδή καταλαβαίνει τα οικονομικά, το δίκαιο και την ευθραυστότητα της επενδυτικής φήμης. Το Euroclear δεν είναι κάποιο πολιτικό παιχνίδι, είναι η καρδιά που χτυπάει το παγκόσμιο σύστημα εκκαθάρισης. Εάν γίνει βραχίονας δήμευσης, γίνεται ραδιενεργό. Οι λοβοτομημένοι γραφειοκράτες (νόμοευρωκράτες) όπως η Κάλλας μπορεί να μην το καταλαβαίνουν αυτό, αλλά οι επενδυτές που στην πραγματικότητα συντηρούν ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία της Ευρώπης το καταλαβαίνουν.
Και έτσι η νομική σήψη συνεχίζεται. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το πραγματικό δίκαιο, (όχι το συναισθηματικό θέατρο που ασκεί τώρα η ΕΕ), η δήμευση κυρίαρχων περιουσιακών στοιχείων χωρίς την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ παραβιάζει τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τη Σύμβαση της Βιέννης και τους βασικούς κανόνες που διέπουν τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ κρατών. Προκαλεί επίσης μια συνέπεια που η Κάλλας ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει, αυτή των νόμιμων, αναλογικών ρωσικών αντιμέτρων. Και εδώ είναι το μέρος που το Βέλγιο κατανοεί με παγωμένη σαφήνεια - η εργαλειοθήκη αντιποίνων της Ρωσίας είναι πολύ πιο καταστροφική από οτιδήποτε μπορούν να αποσπάσουν οι Βρυξέλλες από το Euroclear. Επειδή η Μόσχα δεν χρειάζεται να κυνηγάει κυρίαρχα αποθέματα, μπορεί αμέσως να κατασχέσει, να εθνικοποιήσει ή να θέσει υπό εξωτερική διοίκηση το εκτεταμένο δίκτυο εταιρικών περιουσιακών στοιχείων της ΕΕ που είναι φυσικά παγιδευμένα εντός της Ρωσίας - εργοστάσια, υποδομές, κόμβους logistics, ενεργειακές εγκαταστάσεις, εξοπλισμό, αποθέματα, τοπικές θυγατρικές, όλα αυτά, περιουσιακά στοιχεία των οποίων η στρατηγική αξία και το λειτουργικό βάρος υπερβαίνουν κατά πολύ τα όποια παγωμένα ψηφία βρίσκονται σε ένα βελγικό βιβλίο. Οι Βέλγοι πολιτικοί έχουν κάνει αυτούς τους υπολογισμούς. Η Κάλλας όχι.
Τη στιγμή που η Ευρώπη οπλίζει το όπλο της φύλαξης των κυρίαρχων αποθεματικών, το ευρώ επιταχύνει τον θάνατό του. Το κεφάλαιο φεύγει. Τα γραφεία συμψηφισμού χάνουν την ουδετερότητά τους. Το καθεστώς των αποθεματικών διαλύεται. Τα BRICS επιταχύνουν τη δημιουργία μη δυτικών συστημάτων διακανονισμού. Τα νομίσματα που υποστηρίζονται από εμπορεύματα αποκτούν νομιμοποίηση. Η μεταπολεμική αρχιτεκτονική εμπιστοσύνης της Δύσης, το σύστημα που επέτρεπε στην Ευρώπη να δανείζεται φθηνά, να υπαγορεύει οικονομικούς κανόνες και να προσποιείται ηθική ανωτερότητα, καταρρέει, γίνεται σκόνη. Και για ποιο λόγο; Για έναν πόλεμο που οι Ευρωπαίοι δεν ψήφισαν ποτέ και δεν συναίνεσαν ποτέ να διεξάγουν.
Το Βέλγιο κατανοεί τα διακυβεύματα. Η ΕΕ όχι. Και καθώς η ετοιμοθάνατη 
αυτοκρατορία ουρλιάζει για μια τελευταία πράξη δήμευσης, μια τελευταία τελετουργία αυτο-σαμποτάζ, μια τελευταία χειρονομία αυτοκρατορικής αυταπάτης, το ερώτημα που θα αντηχεί σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν θα είναι «Ποιο ήταν το πρόβλημα του Βελγίου;» αλλά κάτι πολύ πιο καταστροφικό: «Ποιο ήταν το πρόβλημα της ΕΕ και ... γιατί κατέστρεψαν την Ευρώπη για να το κρύψουν;»
αυτοκρατορία ουρλιάζει για μια τελευταία πράξη δήμευσης, μια τελευταία τελετουργία αυτο-σαμποτάζ, μια τελευταία χειρονομία αυτοκρατορικής αυταπάτης, το ερώτημα που θα αντηχεί σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν θα είναι «Ποιο ήταν το πρόβλημα του Βελγίου;» αλλά κάτι πολύ πιο καταστροφικό: «Ποιο ήταν το πρόβλημα της ΕΕ και ... γιατί κατέστρεψαν την Ευρώπη για να το κρύψουν;»Φυσικη
dimitris lenis (FB)
Tον τελευταίο μήνα τρεις σημαντικές ανακοινώσεις φυσικής και κοσμολογίας τάραξαν τα νερά. Δεν θα μιλήσω για το τι λένε (σε άλλο ποστ), εδώ με ενδιαφέρει κάτι άλλο.
Η μια δημοσίευση, απο το παν/μιο του Τόκιο, ισχυρίζεται ότι «είδε» σκοτεινή ύλη. Δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα τεκμηριωμένη εργασία, αλλά δεν έχω χώρο εδώ να επιχειρηματολογήσω.
Η δεύτερη, από την Κορέα, ισχυρίζεται ότι η διαστολή του σύμπαντος δεν είναι επιταχυνόμενη, όπως πιστεύουμε εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια, αλλά αντίθετα, βρίσκεται σε φάση επιβράδυνσης. Αν είναι αλήθεια (πολύ μεγάλο αν) θα έχει συνταρακτικές συνέπειες για την κοσμολογία. Τους επόμενους μήνες θα υπάρξει βροχή σχετικών δημοσιεύσεων.
Η τρίτη, προχτεσινή αυτή, έρχεται από το JUNO (Jiangmen Underground Neutrino Observatory) στην Κίνα, ένα πείραμα-συνεργασία 69 ιδρυμάτων από όλον τον κόσμο: Κίνα, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, ΗΒ, Ταιλάνδη, Βραζιλία, ΗΠΑ, Ρωσία, Αρμενία. Μπορεί να ξεχνάω και καμιά δύο χώρες. Δυστυχώς δεν υπάρχει ελληνικό ίδρυμα. (Αν ήμουν πανεπιστημιακός θα το θεωρούσα πολύ σημαντικό να είναι μέσα και η χώρα μας.)
Το JUNO λοιπόν, που κάνει θεμελιώδεις μετρήσεις σχετικές με νετρίνα (είπαμε, σε άλλο ποστ αυτά), πήρε μπροστά τον Αύγουστο. Μέσα σε δύο μόνο εβδομάδες, όχι μόνο λειτούργησε σωστά και χωρίς προβλήματα (κάτι πραγματικά καταπληκτικό), αλλά έφτασε την ακρίβεια των μετρήσεων σε επίπεδα που προηγούμενα σχετικά πειράματα χρειάστηκαν από 5 ως 7 χρόνια για να φτάσουν. Από δω και πέρα προχωράει ήδη σε αχαρτογράφητα νερά.
Και οι τρεις παραπάνω δημοσιεύσεις έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να κάνουν με φυσική «πέρα από το καθιερωμένο πρότυπο» όπως λένε οι φυσικοί, δηλαδή νέα φυσική.
Παρατηρείστε όμως ότι και οι τρεις έρχονται από χώρες της άπω ανατολής. Ειδικά το τρίτο, το JUNO (φωτό), δείχνει ότι αυτή τη στιγμή τα όρια της φυσικής δοκιμάζονται πειραματικά, άρα και τεχνολογικά, στην Κϊνα. Αυτό δεν είναι κάτι που έγινε χτες, έχει κάτι χρόνια που συμβαίνει, η Κίνα έχει κάνει ποιοτικά άλματα μπροστά κι έχει φτάσει, σε ορισμένους τομείς ξεπεράσει, τη δύση. Όχι μόνο αυτό, αλλά είναι σε θέση πλέον να οργανώνει στο έδαφός της τέτοιες μεγάλες διεθνείς συνεργασίες, χαρακτηριστικό ως τώρα μόνο των ΗΠΑ, της Ευρώπης (με το CERN) και σε έναν μικρότερο βαθμό της Ιαπωνίας. (Και επίσης, από πολλά Ευρωπαϊκά προγράμματα έδιωξαν τους Ρώσους επιστήμονες, επειδή προφανώς αυτοί ήταν υπεύθυνοι για την Ουκρανία. Δεν ξέρω όμως κανένα πρόγραμμα που να έδιωξε τους Ισραηλινούς...)
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)