Φράγκας: Ιουνίου 2025

Τρίτη 3 Ιουνίου 2025

Άκουγα τον μακαρίτη πατέρα μου να γκρινιάζει που του έδωσαν λιγότερες επιδοτήσεις και δεν ήξερε γιατί. Οι κακές Βρυξέλλες φταίνε που έχουν μειώσει τις ενισχύσεις και αλλάζουν την ΚΑΠ προς το χειρότερο, υπέρ των μεγαλοτσφιλικάδων, απαντούσα εγώ, ο φωστήρας. Πού να φανταστώ ότι –πέραν των όσων σωστά υποστήριζα– για τη διαρκή μείωση στα ελαιοπερίβολα της μητέρας και του πατέρα ευθυνόταν η γαλάζια ακρίδα που ενέσκηψε το 2019 πατώντας –όπως σε όλες τις περιπτώσεις– σε νόμο ή απόφαση της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ και τον έστρεψε εκεί που ήθελε.

Όπως αποκάλυψε το Documento την προηγούμενη Κυριακή, με απόφαση Βορίδη η «τεχνική λύση» για τα βοσκοτόπια «βελτιώθηκε» και με άλλη απόφαση Αυγενάκη μάθαμε πώς και πόσα μάσησαν οι αρουραίοι της αρπαχτής και των απευθείας αναθέσεων. Πρώτο το Documento έβαλε στο κάδρο τους πολιτικούς κάνοντας τη σχετική έρευνα, καθώς το βασικό ερώτημα ήταν πώς όλοι γνώριζαν και γίνονταν καταγγελίες σωρηδόν, όχι μόνο δεν κουνιόταν φύλλο αλλά έβγαιναν και κουνούσαν το δάχτυλο με το «επιχείρημα» ότι διασύρουν τη χώρα οι καταγγέλλοντες.

Χθες ήρθε η νεότερη αποκάλυψη για να γίνει κατανοητό το μεγάλο κόλπο. Έβαλαν τον λύκο, τους ιδιώτες, να φυλάνε τα πρόβατα, τους αγρότες. Ως «άριστοι» και «επαΐοντες» μπούκαραν στον ΟΠΕΚΕΠΕ για να κάνουν, υποτίθεται, καλύτερα τη δουλειά του, αλλά οι συνδεδεμένες με την Τράπεζα Πειραιώς εταιρείες έστησαν το δίκτυο κάνοντας σουρωτήρι τον οργανισμό.

Καταλάβατε πώς στήνουν το κόλπο χεράκι χεράκι οι «άριστοι»; Έρχονται κι άλλες αποκαλύψεις, αλλά μέχρι τότε θαυμάζουμε το απύθμενο θράσος τους (α) να μπαζώσουν τα πάντα βάζοντας λουκέτο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, (β) να λένε ψέματα αντιστρέφοντας την πραγματικότητα και να θολώνουν τη βάση του σκανδάλου βάζοντας στο πλαίσιο άλλα αντί άλλων. Σκεφτόμαστε επίσης ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Είτε επιστρέψουν είτε δεν επιστρέψουν τα χρήματα που πήραν με παράνομες αιτήσεις, η ελληνική κυβέρνηση θα πληρώσει βαρύ πρόστιμο. Λάθος, εμείς θα το πληρώσουμε. Εμείς που δεν φταίμε. Θα την πληρώσουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, που δεν θα παίρνουν κονδύλια σε τέτοιο ύψος. Η χώρα δεν έχει παραγωγή. Όσοι επιτήδειοι πήραν ενισχύσεις τις έκαναν καφέ, bnb και ξενοδοχεία. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι που έπαιρναν μειωμένες επιδοτήσεις ίσως να τα εγκατέλειψαν όλα με την ακρίβεια σε λιπάσματα, μηχανήματα και καλλιεργητικά.

Η χώρα χαμένη σε όλα με τη βούλα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα περιμένει όλα από τον τουρισμό και δίνει δισεκατομμύρια στα καρτέλ.

Μιλώντας για ψέματα, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το φιάσκο με τη μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός γνώριζαν το πρόβλημα, αλλά την πάτησαν και βγήκαν με άθλια και υπερβολικά ψέματα να κάνουν damage control όπως στις υποκλοπές, στα Τέμπη, στον ΟΠΕΚΕΠΕ, σε κάθε σκάνδαλο δηλαδή. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης το έθεσε στον Σίσι πριν από σχεδόν έναν μήνα όταν ο πρόεδρος της Αιγύπτου επισκέφτηκε το Μαξίμου. Πέρασαν οι εβδομάδες και η Αίγυπτος έφερε την κατάσταση στα μέτρα της: στο παζάρεμα από θέση ισχύος.

Τι έχει κάνει μέχρι τώρα ο Μητσοτάκης; Προβλέψιμος όσο δεν παίρνει. Δουλικός όσο δεν παίρνει, όπως φαίνεται από τη θέση του αμερικανότερος των αμερικανών στο Ουρανικό. Τι έχει κερδίσει με τη βουτυράτη εξωτερική πολιτική του; Τίποτε απολύτως, αν εξαιρέσει κανείς τη θεατρική παράσταση στο Κογκρέσο που είχε αυτόν ως σταρ. Εν αντιθέσει με την Τουρκία. Απέναντι στον Ερντογάν διεξάγει μυστική διπλωματία, όπως έκανε με τον Μακρόν και άλλους από την αρχή της θητείας του.

Διαρκείς υποχωρήσεις, όπως στο Αιγαίο. Στο Σινά ήξερε ότι ο Σίσι επιθυμούσε να βάλει χέρι στην ιδιοκτησία της μονής για να φτιάξει το διαθρησκειακό πάρκο του, τη θρησκευτική Ντίσνεϊλαντ που οραματίζεται με τους μοναχούς όχι κύριους αλλά επισκέπτες στον χώρο τους που μένει αδιατάρακτος πάνω από μιάμιση χιλιετία. Έδωσε στον Σίσι το περιθώριο, τον χώρο, να πάρει την πρωτοβουλία. Κι αφού ξέφυγε η κατάσταση, δεν κινείται να τον απειλήσει με κυρώσεις από την ΕΕ. Περιμένει να πάρει «κάτι» και παίρνει το μηδέν.

Είναι τρομακτικό πώς έχει καταφέρει η Ελλάδα, συμπαρασύροντας και την Κύπρο, να κάνει συμμάχους σε τετραμερή τούς πιο συμφεροντολόγους και αδίστακτους όταν πρόκειται για δικά τους θέματα. Το Ισραήλ του Νετανιάχου εξοντώνει έναν ολόκληρο λαό, σκοτώνοντάς τον με λιμό ή ακόμη και στην ουρά ενώ περιμένει να πάρει ανθρωπιστική βοήθεια, κομματιάζει μωρά και ηλικιωμένους, γράφει στα παλιά του τα παπούτσια το διεθνές δίκαιο. Ποιος βγαίνει κερδισμένος από αυτή τη συμμαχία αν όχι οι Ισραηλινοί που έρχονται σαν τουρίστες και επενδυτές, πάντως όχι ισότιμοι συνομιλητές. Από την Αίγυπτο είδαμε τι γίνεται στο Σινά και δεν βάλαμε μυαλό όταν πρωτύτερα έγινε προσέγγιση με την Τουρκία για ΑΟΖ πολύ μακριά από τις ελληνικές επιδιώξεις.

Κωστας Βαξεβανης

Να λύσουµε καταρχάς ένα θεωρητικό ζήτηµα. Είναι σωστό να πηγαίνουν οι πρωθυπουργοί φυλακή; Στις δηµοκρατίες, όπου δεν υπάρχει διαχωρισµός των πολιτών και οι ηγέτες δεν απολαµβάνουν ιδιαίτερων προνοµίων εν είδει κάποιου βασιλικού πρωτοκόλλου, ναι, πάνε. Στη Γαλλία ο Σαρκοζί πρόσφατα φόρεσε βραχιολάκι µετά τη δίκη και την καταδίκη του για διαφθορά. Ο Νετανιάχου έχει περάσει πολλές φορές τα ανακριτικά γραφεία, αφού συνελήφθη µαύρα µεσάνυχτα σαν κοινός κακοποιός ύστερα από έφοδο της αστυνοµίας στο σπίτι του. Είναι δε πολύ πιθανό να βρεθεί πίσω από τα κάγκελα όταν τελειώσει ο πόλεµος που του παρέχει ιδιότυπη ασυλία. Ακόµη και ο πλανητάρχης Ντόναλντ Τραµπ βρέθηκε ενώπιον δικαστηρίου και καταδικάστηκε για κακουργήµατα.

Στην Ελλάδα, που διαφηµίζεται ως αρχαία δηµοκρατία, ένα άρθρο του συντάγµατος, το οποίο στρέφεται ενάντια στην ισότητα που προβλέπει το σύνταγµα, εξασφαλίζει διαφορετική νοµική µεταχείριση για υπουργούς και πρωθυπουργούς. Ο λεγόµενος «νόµος περί ευθύνης υπουργών» πρακτικά λειτουργεί ως νόµος που συστηµατικά δεν αναγνωρίζει ποινικές ευθύνες σε υπουργούς και πρωθυπουργούς.

Σαν να µην έφτανε το νοµικό πλαίσιο που εξασφαλίζει την ατιµωρησία, υπάρχει και µια θεωρητική εφεύρεση που εµφανίζεται ως πολιτικός πολιτισµός και άτυπη συµφωνία πολιτικής ευπρέπειας, σύµφωνα µε την οποία οι πρωθυπουργοί δεν πρέπει να οδηγούνται σε δίκη. Στην πραγµατικότητα αυτό που εµφανίζεται ως σωτήρια για τον πολιτικό πολιτισµό συγκατάβαση είναι ο αυτοµατισµός και τα αντανακλαστικά του συστήµατος που δηµιουργεί αναχώµατα αυτοπροστασίας. Στην µπρουτάλ και κάπως µαφιόζικη ερµηνεία του όλο αυτό συνοψίζεται στο «δεν πειράζουµε πρωθυπουργούς γιατί θα µπλέξουµε όλοι».

Γενικότερα άλλωστε, ακόµη κι αυτές οι κολοβές θεσµικές προβλέψεις µε τις οποίες θα µπορούσε θεωρητικά να οδηγηθεί ένα πολιτικό πρόσωπο σε δίκη έχουν ακυρωθεί µε τη γενική αρχή (επίσης φαντάζει να ξεχειλίζει πολιτισµό) ότι δεν είναι σωστό να ποινικοποιείται η πολιτική ζωή. Οποιος απαιτεί δικαιοσύνη για τα πολιτικά πρόσωπα λοιπόν σκοπεύει να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή. Από τον Ακη Τσοχατζόπουλο έως τον Γιάννο Παπαντωνίου, όλοι οι ελεγχόµενοι εµφανίζονται ως πολιτικά διωκόµενοι, ενώ αυτοί που τους καλύπτουν (για να θυµηθούµε όσα έλεγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος για τον Ακη) είναι ικανοί να εµφανίσουν τους λογαριασµούς της µίζας ως αριθµούς τηλεφώνων.

Η άποψη περί µη δίωξης των πρωθυπουργών εµφανίζεται να έχει τη βάση της σε µια ρήση του Κωνσταντίνου Καραµανλή, ο οποίος όταν ανακοινώθηκε η παραποµπή του Αντρέα Παπανδρέου, στο ειδικό δικαστήριο φέρεται να είπε: «Οι πρωθυπουργοί δεν πάνε φυλακή, πάνε σπίτια τους». Η άδικη δίωξη του Αντρέα έκανε πολλούς να δικαιολογήσουν όσα εµφανιζόταν να είπε ο τότε πρώην πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και ιδρυτής της Ν∆.

Το 2010 ο διώκτης του Αντρέα, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σε µια συνέντευξή του στον Σκάι είπε για το θέµα αυτό: «Η παραποµπή του ήταν πολιτικό λάθος, δεν ωφέλησε εκείνη την ώρα το κόµµα µας, αντίθετα ωφέλησε το ΠΑΣΟΚ. ∆εν ωφέλησε και την Αριστερά που συνέπραξε µαζί µας… Αλλά η άποψη ότι ο πρωθυπουργός δεν δίνει λόγο, δεν δικάζεται, δεν ξέρω αν υποστηρίχθηκε ποτέ από κανέναν, αλλά πάντως είναι εντελώς αστήρικτη. Η άποψη ότι ο Κωνσταντίνος Καραµανλής είχε πει ότι οι τέως πρωθυπουργοί δεν πάνε φυλακή, πηγαίνουν σπίτι τους, δεν είναι σωστή».

Το ζήτηµα της δυνατότητας διατύπωσης πρότασης παραποµπής του Κυριάκου Μητσοτάκη για το έγκληµα στα Τέµπη υπό το πρίσµα του τι επιτρέπεται και τι όχι, µε βάση πιθανούς άγραφους ηθικούς κανόνες, έχει απαντηθεί από τον ίδιο τον πατέρα του. Οι πρωθυπουργοί είναι οι πρώτοι που λογοδοτούν και, όταν η λογοδοσία αφορά πιθανές ποινικές ευθύνες, πρέπει να προσφέρονται για να δώσουν εξηγήσεις.

Εχει ποινικές ευθύνες ο Μητσοτάκης για τα Τέµπη; Για να παραπεµφθεί κάποιος (δηλαδή εν προκειµένω ο Μητσοτάκης) σε προκαταρκτική εξέταση δεν χρειάζονται ούτε αποχρώσες ούτε καν απλές ενδείξεις, αλλά ενδείξεις. Ο γράφων έχει οδηγηθεί εκατοντάδες φορές στα δικαστήρια µε µηνυτές και υπουργούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αφού διώχθηκε γιατί υπήρχαν απλές αλλά και ανύπαρκτες ενδείξεις. Σε όλες τις υποθέσεις υπήρξε αθώωση. Σε ό,τι µε αφορά προσωπικά, θα µπορούσα, συγκρίνοντας τις δικές µου περιπέτειες (στις οποίες µάλιστα µε έριξε ο Μητσοτάκης) µε αυτήν του τωρινού πρωθυπουργού, να πω: «Τι είναι αυτό που φοβάται;».

Το θέµα όµως δεν είναι προσωπικό. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία απευθύνεται και στα άλλα κόµµατα της αντιπολίτευσης για να συνυπογράψουν, θεωρεί ότι ο Μητσοτάκης έχει ποινική ευθύνη για το έγκληµα στα Τέµπη. Το 2019 σε προεκλογικό σποτ προέβλεπε ότι θα υπάρξει δυστύχηµα αν δεν αλλάξει η κατάσταση στους σιδηροδρόµους. Αρα γνώριζε την κατάσταση και την επικινδυνότητά της, αλλά δεν τη θεράπευσε. Οι σιδηροδροµικοί υπάλληλοι αλλά και ο πρώην διευθύνων σύµβουλος της εταιρείας τον είχαν ενηµερώσει προσωπικά για την κατάσταση και την πιθανότητα δυστυχήµατος. Γι’ αυτή την κατάσταση γνώριζε και από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και τις ερωτήσεις που είχαν κατατεθεί. Σε ό,τι αφορά το έγκληµα του µπαζώµατος και της καταστροφής των στοιχείων, αυτό πραγµατοποιήθηκε µε ευθύνη του υφυπουργού Τριαντόπουλου ο οποίος ήταν στο σηµείο εκπροσωπώντας τον πρωθυπουργό και ενηµερώνοντάς τον. Επιπλέον ο Μητσοτάκης ήταν αυτός που από την πρώτη µέρα επιχείρησε να δηµιουργήσει την πεποίθηση στην κοινή γνώµη ότι οι ευθύνες ήταν διαφορετικές από αυτές που διαφαίνονταν. Εµφάνισε ως υπεύθυνο έναν σταθµάρχη, καλύπτοντας όσα είχαν γίνει µε την αµαρτωλή σύµβαση 717. Τη δε επιχείρηση καταστροφής των στοιχείων στο σηµείο του εγκλήµατος, µε µπαζώµατα και µεταφορές χωµάτων, την αποκάλεσε θεωρίες συνωµοσίας.

Για τον Μητσοτάκη όχι µόνο υπάρχουν ενδείξεις πιθανής ενοχής, αλλά φρόντισε και ο ίδιος να τις επιβεβαιώσει µε τη στάση του ενόχου που επιχειρεί να συγκαλύψει.

Να θυµίσω ότι µε προσωπική εντολή Μητσοτάκη η Ν∆ έστησε δύο ειδικά δικαστήρια. Σε εκείνο που αφορούσε την υπόθεση Novartis, µε στηµένο κατηγορητήριο επιχείρησε να παραπέµψει δηµοσιογράφους για να τους εκδικηθεί για τις αποκαλύψεις.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το έγκληµα στα Τέµπη έχει ένα νοµικό σκεπτικό που απαντά στις απαιτήσεις του κολοβού νόµου για την παραποµπή. Με την ξεκάθαρη νοµική πρόταση διαφώνησε η Νέα Αριστερά. Το επιχείρηµα είναι (έτσι τουλάχιστον εκφράστηκε από την Εφη Αχτσιόγλου) ότι, αν παραπεµφθεί ο Μητσοτάκης και αθωωθεί από την πλειοψηφία, δεν θα µπορεί στο µέλλον να δικαστεί. Το επιχείρηµα είναι προσχηµατικό, αφού για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει η Ν∆ να αποδεχτεί την πρόταση παραποµπής του Μητσοτάκη, πράγµα φυσικά αδύνατο. Αλλωστε το επιχείρηµα ότι είναι παρακινδυνευµένο να γίνει κάτι τέτοιο γιατί µπορεί να οδηγήσει σε µη τιµωρία στο µέλλον ισχύει και για τον Καραµανλή. Γιατί γι’ αυτόν κάνουν πρόταση παραποµπής.

Οι πιο ισχυροί υποστηρικτές της µη παραποµπής του Μητσοτάκη αποδείχθηκαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκουν στο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Επιχείρησαν να ανατρέψουν την πρόταση της ΠΓ του κόµµατος για παραποµπή Μητσοτάκη, στην οποία είχαν συµφωνήσει. Ενας εξ αυτών µάλιστα απείλησε µε δηµόσια διαφοροποίηση. Γιατί το περιβάλλον Τσίπρα φαίνεται να στηρίζει Μητσοτάκη; Είναι ένα ερώτηµα. Η Μαρία Καρυστιανού και οι συγγενείς των θυµάτων χαρακτήρισαν αυτή την τακτική «συνέχιση του µπαζώµατος». Ισως οι µητσοτακικότεροι του Μητσοτάκη στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ να πρέπει να απαντήσουν σε αυτούς και όχι στον Μητσοτάκη. Ακόµη κι αν του έχουν υποχρέωση.