απο Νικο Γεωργακοπουλο

 1. Πριν ένα χρόνο 76.000 μέλη, φίλοι κι οπαδοί τού ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν έναν τύπο που πριν δύο βδομάδες δεν γνώριζαν ούτε την ύπαρξή του. Τούτο είναι το πραγματικό πρόβλημα. Η μετάλλαξη τού Κόσμου τής Αριστεράς που επηρεάζεται πλέον κι αυτός από την τηλεόραση και την εικόνα. Που έχει χάσει τον σεβασμό του. Σ' αυτό το επιχείρημα η απάντηση ήταν "τούς άλλους τούς ξέρουμε". Δεν υπάρχει πιο άδικη και προσβλητική τοποθέτηση. Οι "άλλοι" ήσαν οι Υπουργοί τού Τσίπρα που την περίοδο 2015 - 2019 κράτησαν την Χώρα όρθια με κατεστραμένα όλα τα υπόβαθρα. Και βαλλόμενοι πανταχόθεν απ' το εξωτερικό κι υπονομευόμενοι απ' το εσωτερικό σε επίπεδο εθνικής προδοσίας. Πήγαινε ο Μητσοτάκης και ζήταγε από ΞΕΝΟ Πρωθυπουργό (Μέρκελ) να καταστρέψει ότι έχει απομείνει για να πέσει ο Τσίπρας. Και κράτησαν όρθια την Χώρα, ασφάλισαν 2.500.000 συμπολίτες κι άφησαν και 37 δις. Κι όλα τα υπόλοιπα που έχουν λεχθεί κατά κόρον.

Αυτοί ήσαν "οι άλλοι που τούς ήξεραν".

2. Φταίει όμως κι η ηγεσία. Πρώτα κάνεις Συνέδριο και επιβεβαιώνεις την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες τού κόμματος, ορίζεις τα πλαίσια λειτουργίας και μετά κάνεις εκλογές για Πρόεδρο όπου ο κάθε υποψήφιος θα δήλωνε ότι συμφωνεί με τις αποφάσεις τού Συνεδρίου. Τότε θα είχε αποφευχθεί αυτός ο ορυμαγδός αντιαριστερών απόψεων περί αδιαμεσολάβητου ή για όργανα που μέρος των μελών τους θα διόριζε ο ίδιος. Με τέτοιες απόψεις δεν θα γινόταν δεκτός για υποψήφιος - απόλυτα νόμιμα - ή ο ίδιος θ' απείχε από μόνος του. Αν πάλι έβαζε υποψηφιότητα κι εκλεγόταν, τότε θα λειτουργούσε με τούς κανόνες που ήδη θα είχαν τεθεί.

Δυό - τρεις κινήσεις ήταν όλη η ιστορία και θα είχε αποφευχθεί όλη αυτή η καταστροφική πορεία

με τις συνέπειές της που ζούμε ακόμα.