Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024

Γιαννης Πούλλος (Documento)

 Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού, κανείς μας δεν είναι εύκολο να διακρίνει το σκοτάδι στην ψυχή ενός ανθρώπου όταν αυτός φροντίζει να ρίχνει εκτυφλωτικό πολλές φορές φως στη βιτρίνα για να παραπλανήσει δίνοντας την αίσθηση ότι «είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια». Τι γίνεται όμως όταν η βιτρίνα σπάει αποκαλύπτοντας το απόλυτο σκοτάδι; Και κυρίως τι γίνεται όταν κάποιοι προσπαθούν να τραβήξουν μια κουρτίνα για να προστατέψουν τον πρωταγωνιστή μιας υπόθεσης που κάνει κάθε φυσιολογικό άνθρωπο να χάνει τον ύπνο του; Πόσο πιο άρρωστοι και από τον ίδιο είναι εκείνοι που επιχειρούν να τον καλύψουν επειδή είναι «δικός μας»; 

Αν την περασμένη Παρασκευή 29 Νοεμβρίου το documentonews δεν αποκάλυπτεε την ιστορία με τον αστυνομικό της ασφάλειας της Βουλής με τα αρχικά Π.Τ. που κατηγορείται ότι βίαζε τα παιδιά του, ουδείς γνωρίζει αν και πότε θα μαθαίναμε αυτήν τη φρικτή ιστορία. Ουδείς γνωρίζει αν σήμερα θα συζητούσαμε για τη «σιγή ασυρμάτου» από ΕΛΑΣ, Βουλή και εισαγγελία μετά τη σύλληψή του στις 18 Νοεμβρίου, αφού η ΕΛΑΣ που για ψύλλου πήδημα εκδίδει δελτία Τύπου δεν θεώρησε σωστό να ενημερώσει την κοινή γνώμη για κακοποίηση αστυνομικού από τον αστυνομικό σύζυγό της ενώ ο καταγγελλόμενος συνέχιζε να υπηρετεί στο Τμήμα Ασφαλείας της Βουλής… Η σιωπή της ΕΛΑΣ δεν έσπασε παρά μόνο μετά την αποκάλυψη της φρικώδους υπόθεσης από το documentonews, όταν δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.

Και ξαφνικά τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν. Σαν τις μικρές κοινωνίες που όλοι γνωρίζουν, έτσι και στον περίγυρό του πολλοί ήταν εκείνοι που γνώριζαν για τα πειθαρχικά παραπτώματα και την προβληματική συμπεριφορά του κατηγορουμένου, αλλά δεν μιλούσε κανείς. Κι ας ήταν «ό,τι πιο απαίσιο κυκλοφορεί», όπως είπε μιλώντας στον Alpha συνάδελφος του αστυνομικού: «Στους κύκλους μέσα τον ξέρανε, ότι έχει πειθαρχικά παραπτώματα, όμως δεν γνωρίζανε πώς καλύπτεται και πως ξεπερνά αυτά τα πειθαρχικά παραπτώματα, και με ξύλο και με τσαμπουκάδες και σε συναδέλφους και σε πολίτες. Έκανε και μπραβιλίκι. Σαν συνάδελφος ήταν ό,τι πιο απαίσιο κυκλοφορεί» είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος. 

Αν και το παρελθόν του θα μπορούσε να προδιαθέσει και να προβληματίσει για το τι θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια προσωπικότητα κάποιοι συνεχίζουν να προσπαθούν να τον καλύψουν με τον μανδύα των «διαταραχών». Κι αν ο άνθρωπος αυτός είναι διαταραγμένος, γιατί υπηρετούσε στη Βουλή; Κάπως έτσι το αρχικό ερώτημα «γιατί το έκρυβαν» γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν συνοδευτεί από ένα ακόμα: Είχε κάποιους αόρατους προστάτες και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί που τελικά τον «καλύπτουν» και γιατί γίνεται προσπάθεια εξωραϊσμού της υπόθεσης τη στιγμή που τέσσερα παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από τον πατέρα τους με τη συμμετοχή και της μητέρας; 

Ποιοι ήταν αυτοί που πριν από τρία χρόνια επιχείρησαν να σταματήσουν έρευνα που ξεκίνησε το σχολείο των παιδιών του αστυνομικού, όταν οι εκπαιδευτικοί αφού αντιλήφθηκαν την κακοποίηση των παιδιών της οικογένειας απευθύνθηκαν στις αρμόδιες υπηρεσίες; «Απευθυνθήκαμε στις κοινωνικές υπηρεσίες, εκεί που πρέπει, δηλαδή στη διεύθυνση τη δικιά μας, την πρωτοβάθμια, στην επιθεώρηση και το ξεκινήσαμε να το πάμε προς τα κάτω. Κάπου μαθεύτηκε ότι κάναμε αυτές τις κινήσεις, τους καλέσαμε και στο σχολείο να μας εξηγήσουν ότι κάτι συμβαίνει, πολύ υπερκινητικά τα παιδιά, τα σημάδια αυτά, και μετά το πράγμα ψιλοαγρίεψε και μας απείλησε. Έμαθε ότι κάτι κάνουμε, από αστυνομικούς, από κάποιους, και μας πήραν από τα Μεσόγεια να σταματήσουμε κάθε κίνηση», δήλωσαν άτομα από το σχολικό περιβάλλον των παιδιών.

Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν και τον κόσμο που περνά έξω από τη Βουλή. «Γιατί τον κρύβατε;» φωνάζουν περαστικοί επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας όταν βλέπουν μέλη της φρουράς κοντά στα διαχωριστικά κάγκελα, ενώ δεν είναι λίγα τα τηλεφωνήματα πολιτών στο γραφείο του προέδρου της Βουλής που με οργισμένο ύφος ζητούν εξηγήσεις και εξαπολύουν κατηγορίες περί συγκάλυψης.

Φίλες και φίλοι, είναι βέβαιο ότι η υπόθεση αυτή θα μας απασχολήσει για καιρό. Οι μαρτυρίες των παιδιών που ζούσαν εφιάλτη διαρκείας στα χέρια των γονιών τους σοκάρουν και θέλουν γερό στομάχι που προσωπικά δεν διαθέτω…

Δεν υπάρχουν σχόλια: