Νικος Παπαδογιάννης (Documento)

 Aγαπητοί αναγνώστες, καλημέρα σας. Χρόνια τώρα, από τότε που εφευρέθηκε το «πέτσωμα» και άλωσε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από το κουφάρι της εν Ελλάδι δημοσιογραφίας, η τηλεόραση στο σαλόνι μου παραμένει ερμητικά σκοτεινή. Την ανάβω μόνο για να δω είτε κανένα ματς (όταν το απαιτεί η δουλειά) είτε καμιά ταινία ή σειρά (αυστηρώς σε συνδρομητική συχνότητα, δίχως διαφημίσεις).

Προχθές Κυριακή είπα να κάνω μία θυσία, προκειμένου να ενημερωθώ με εικόνα για τις πλημμύρες στη Λήμνο και στη Ρόδο και να σιγουρευτώ ότι δεν ήταν κάποιο κακόγουστο αστείο η είδηση για νεκρούς, αγνοούμενους και κατεστραμμένες περιουσίες. Όπως εξαρχής φοβόμουν, τηλεμεταφέρθηκα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, όπου η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς κάποιο αστραφτερό μέλλον, χωρίς να πτοείται από στιγμιαίες ψιλοαναποδιές όπως οι φονικές πλημμύρες στα νησιά του Αιγαίου.

Άλλωστε και πέρυσι στη Θεσσαλία νεροποντές είχαμε και δεν πάθαμε και τίποτε. Πνίγηκαν μερικοί άνθρωποι και κάτι χιλιάδες ζώα, βούλιαξαν στα νερά μερικά εκατομμύρια στρέμματα, καταστράφηκε το βιός των απερίσκεπτων που δεν είχαν φροντίσει να το ασφαλίσουν σε ιδιωτικές εταιρίες και έπειτα βγήκε ο ήλιος και έγιναν όλα στεγνό μέλι και στεγνό γάλα. Αλλιώς, γιατί ξαναψηφίστηκαν με τα δύο χέρια κυβέρνηση, δημαρχαίοι, κοινοτάρχες και λοιποί άρχοντες;

Μόνο εκείνος ο Αγοραστός αποκαθηλώθηκε, αλλά μάλλον πρόκειται για νοθεία ή ανορθογραφία της κάλπης. Στον επόμενο τόνο θα επιστρέψει καβάλα στο άρμα ο μαυρισμένος εκπεσών περιφερειάρχης και θα το γιορτάσει με ένα μεγάλο πάρτι στον κάμπο. Στον τόπο όπου η μνήμη είναι πιο κοντή και από τον Κούγια, βρήκαν οι άθλιοι οι Θεσσαλοί να βγάλουν το άχτι τους στον άγιο αυτό άνθρωπο. Και μάλιστα στη μαρτυρική κοιλάδα των Τεμπών! Χάθηκε να μιμηθούν τους Σερραίους, που επιβράβευσαν δεόντως τον Καραμανλή της γνωστής οικογενείας για τη συνεισφορά του στη φονική εκατόμβη;

Ο κατακλυσμός του Νώε

Οργή Θεού ήταν, λέει, η βροχή στη Λήμνο και στα άλλα νησιά. Με τη φύση δεν μπορεί να τα βάλει κανείς. Έπεσε περισσότερο νερό και από τον κατακλυσμό του Νώε, του Δευκαλίωνα και του Αγοραστού. Εκατόν σαράντα τόννοι, η θεομηνία της δεκαετίας. Μα, κάντε και εσείς οι χριστιανοί ένα ευχέλαιο! Όλα εμείς θα σας τα λέμε; Δεν αρκεί που σας διδάξαμε τη λέξη «υετός», και μέχρι να βρει ο παππούς το λεξικό έχει πνιγεί;

Φταίνε φυσικά οι Συριζαίοι που δεν φρόντισαν να καθαρίσουν τα φρεάτια στις δεκαετίες που κυβέρνησαν, αλλά και οι αυτοκινητοβιομηχανίες που φτιάχνουν τα αυτοκίνητα ελαφριά σαν καρυδότσουφλα. Φταίνε και τα ρέματα, που έχουν δική τους προσωπικότητα και μπαζώνονται μόνα τους ως μη όφειλαν. Φταίει και ο Αλλάχ, που μας στέλνει πλημμύρες για να μας κάνει Μπανγκλαντές.

Τα θύματα ευθύνονται, να ποιοι ευθύνονται. Ποιος τους είπε να κάνουν κοπάνα από τα μαθήματα κολύμβησης, σαν τα προσφυγόπουλα που ξεβράζονται από τη θάλασσα στον διπλανό ορμίσκο; Ρόδος, Λήμνος, Σάμος, Χίος, όλα τα πτώματα ίδια είναι. Στα μάτια της λαοπρόβλητης κυβέρνησης, τουλάχιστον.  «Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να έρθουν επικίνδυνοι μετανάστες από τη Συρία, τάχα πρόσφυγες», κινδυνολογούσε ο φοβερός Μάζης στο διπλανό κανάλι. Το επόμενο πεντάλεπτο το έχασα, λόγω της αναγούλας που με κυρίευσε και με έκανε να τρέξω στην τουαλέτα.

Την ίδια ώρα που παρακολουθούσα το δελτίο, κατέφτασε και μήνυμα από το 112, για «σφοδρές βροχοπτώσεις στην περιοχή σας». Οι σφοδρές βροχοπτώσεις δεν έπεσαν ποτέ στη ρημάδα την περιοχή μου, αλλά όλα κι όλα, το κράτος έκανε το καθήκον του. Τι πάτε και πεθαίνετε, μωρέ; Εμείς σας προειδοποιούμε να μην πεθάνετε. Δεν μπορούμε να τρέχουμε να σώζουμε κάθε κακομοίρη που πάει και χτίζει το σπίτι του μέσα στις πλημμύρες και στις φωτιές.

Όπως καλά γνωρίζετε, δεν μας περισσεύουν λεφτά για να προσλάβουμε πυροσβέστες ούτε για να μονιμοποιήσουμε τους εποχιακούς. Μπορούμε, εάν θέλετε, να σας στείλουμε παπάδες για να σας θάψουν ή, ακόμα καλύτερα, αστυνομικούς για να βιάσουν τα παιδιά σας. Έπειτα θα σας σκοτώσουν κιόλας, αλλά αυτό μπορεί να το δείτε και ως λύτρωση, μετά από όσα θα έχετε τραβήξει στα βρώμικα χέρια τους.

Τα παιδιά του λαού

«Μεμονωμένα τα περιστατικά παραβατικότητας από αστυνομικούς», ορκιζόταν ο ρεπορτάκος που ξεροστάλιαζε για το μεροκάματο έξω από το κτίριο της Ασφάλειας. Ε, τι να κάνουμε, στους δέκα χωροφυλάκους μπορεί να υπάρχουν και τρεις βιαστές και ένας εκβιαστής και δύο μαστροποί και ένας δολοφόνος και δύο μέλη εγκληματικής συμμορίας. Άνθρωποι είναι και οι βασανιστές, όπως και εμείς και εσείς. Παιδιά του λαού.

Γιατί να καταστραφεί η ζωή τους σε κάποιο κάτεργο; Επειδή δηλαδής βάζουν το γιο τους να συνουσιάζεται με τη γυναίκα τους; Και πού είναι το κακό; Στα έργα έχουμε δει και χειρότερα. Να, στην Ολλανδία υπάρχουν λέει οίκοι ανοχής για κτηνοβάτες, όπου μπορείς να πληρώσεις και να πηδήξεις ένα ζώο. Γιατί να μη πηδήξει εσένα ένα ζώο και μάλιστα ένστολο; Τιμή σου καμάρι σου και κακώς διαμαρτύρεσαι. Την επόμενη φορά να σκύψεις πρόθυμα και να βάλεις και λιπαντικό για να το απολαύσεις.

Στο άλλοτε Twitter του Έλον Μασκ αλίευσα κάτι ανατριχιαστικό, βγαλμένο λέει από τα χείλη αυτού του αστυνομοπατέρα, του Καλιακμάνη. Σύμφωνα με μαρτυρία ψυχιάτρου που επεξεργάστηκε τα ψυχομετρικά τεστ των αστυνομικών, το 60% από δαύτους δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να κρατάει όπλο. Είναι ψυχικά διαταραγμένοι και συνεπώς επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και κυρίως για τους άλλους.

Εγώ δεν είμαι άνθρωπος που φοβάται εύκολα, αλλά με πιάνει τρόμος όποτε σκέφτομαι ότι κάποια μέρα μπορεί να χρειαστώ τη βοήθεια της Αστυνομίας. Ή της Δικαιοσύνης, σπεύδω να προσθέσω. «Ή και της Υγείας», συμπληρώνει αυθόρμητα κάποιος φίλος, με αφορμή τον καρκινοπαθή που έζησε ένα χρόνο στο σκοτάδι με ευθύνη του νοσοκομείου όπου εξετάστηκε για άλλο νόσημα. Είπαμε, στα χρόνια του Μητσοτάκη όλα τα πτώματα είναι ίδια. Το αίμα ποτίζει πρώτα τα δικά του δάχτυλα.

Τα ματωμένα δάχτυλα

Στα ψιλά του ίδιου δελτίου άκουσα ότι διατάχθηκε έρευνα για τα απανωτά τραγικά περιστατικά στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Όχι, όμως, η πλήρης διάλυση της δημόσιας Υγείας δεν ήταν ανάμεσα στα πρώτα θέματα. Ψηλά στη σκαλέτα ήταν άφθονος Κούλης στα εγκαίνια του Μετρό της Θεσσαλονίκης, που χρειάστηκε μισό αιώνα ρεμούλας για να εγκαινιαστεί.

«Είναι το πιο σύγχρονο της Ευρώπης», σέρβιρε διπλή μερίδα σανού το δελτίο, ακούγοντας τα γίδια να βελάζουν. Ναι, μιλάμε για το Μετρό που έχει όλη κι όλη μία γραμμή, ευθεία σαν το εγκεφαλογράφημα του Έλληνα ψηφοφόρου. Και που οι σταθμοί του στάζουν όταν βρέχει. Και που πουλάει εισιτήρια μόνο χειρωνακτικά. Και που έχει ήδη τα μισά ασανσέρ χαλασμένα.

Στη σειρά των επισήμων που καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια ατενίζοντας το πόπολο ξεχώριζε η φιγούρα του ατιμασμένου δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, που κυκλοφορεί κανονικότατα ελεύθερος ανάμεσά μας, αν και καταδικασμένος σε ισόβια για υπεξαίρεση εκατομμυρίων ευρώ. Πόσο έμεινε στη μπουζού ο πάλαι ποτέ «ιπτάμενος γιατρός»; Δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα. Ε, δεν είναι δα και Ρωμανός, να σαπίσει στη φυλακή για ένα ψευτοαποτύπωμα σε ψευτοσακούλα.

Μιας και είχε μόλις μπει ο Δεκέμβριος, προβλήθηκε στο δελτίο και ρεπορτάζ για την αγορά εν όψει Χριστουγέννων. Που σφύζει, λέει, από κόσμο. Θαύμα, θαύμα, δεν βρέθηκε ούτε ένας διαβάτης να σιχτιρίσει την κυβέρνηση για το απίστευτο κύμα ακρίβειας και τη γενικευμένη φτώχεια. Όλοι ψώνιζαν ξένοιαστοι δώρα για τα παιδιά τους, ετοίμαζαν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και χαιρέτιζαν την βζιννν ανάπτυξη, που γέμισε τις τσέπες και άδειασε τα μυαλά. Και αν έφερνε κάποιος αντίρρηση, κοβόταν από το ψαλίδι του μοντάζ.

Τα ζωντανά ρεπορτάζ αποφεύγονται, μέρες που είναι. Για ευνόητους λόγους. Στον εικονικό κόσμο της τηλοψίας, εκεί όπου διαμορφώνεται η συνείδηση του εκλογικού σώματος, έχουμε –για να δανειστώ τα λόγια του Πορτοσάλτε- μια αναμφισβήτητα καλή κυβέρνηση. 

Άλλαξα κανάλι αηδιασμένος και έπεσα πάνω σε μπάσκετ, Άρης-ΠΑΟΚ, σαν τον παλιό καλό καιρό. «Η μάνα σας γ*μιότανε», τραγουδούσαν μυριόστομα οι Θεσσαλονικείς που μόλις είχαν βγει από το μετρό μουσκεμένοι από τον υετό. Καλές γιορτές, βρε! Με υγεία και αγάπη!

Ο κακός μας ο καιρός είναι εδώ και η λιακάδα αργεί πολύ, πάρα πολύ. Εσύ που μπορεί να με διαβάζεις από κάποιο εξωτικό πλανήτη στα πλαίσια του ετήσιου προσκυνήματός σου σε τόπους μακρινούς, μείνε εκεί στην άκρη της υδρογείου και μη βιαστείς να γυρίσεις. Το μόνο πράγμα που έχουμε, εδώ στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είναι ο ένας τον άλλον. Άλλο τίποτε δεν μας έχει απομείνει.