Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024

Ελενη Ραντου/Το παρτυ της ζωης μου κλπ

https://www.youtube.com/watch?v=JlioGfo8_-8

ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!

Sabine//Hydrogen Will Not Save Us. Here's Why.

https://www.youtube.com/watch?v=Zklo4Z1SqkE

Sabine//Google's AI Makes Stunning Progress with Logical Reasoning

watch?v=NrNjvIrCqII

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024

Παρις Καρβουνοπουλος

https://www.youtube.com/watch?v=O0HXDECT3gA

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

Γιοβαννα,στα 85 της

https://www.youtube.com/watch?v=GHFbxx9tyOI

Kωστας Βαξεβανης

Στη Μαρία Καρυστιανού οφείλουµε ένα µεγάλο ευχαριστώ ως κοινωνία. Σε αυτήν τη µάνα των Τεµπών είµαστε υποχρεωµένοι να υποκλιθούµε και να γονατίσουµε, γιατί µάζεψε όλο τον πόνο της, αυτή την πέτρα της ψυχής της, και σµίλεψε τη χαµένη µας αξιοπρέπεια σαν άγαλµα. ∆εκαπέντε λεπτά κράτησε η κατάθεσή της στην εξεταστική επιτροπή για την τραγωδία. Με τα δεκαπέντε λεπτά τής αναµέτρησης µε τη συνείδηση στάθηκε απέναντι στα ψέµατα 335 ηµερών µε τα οποία κατασκευάζεται το µνηµείο της απάθειας και της κοινωνικής ανοχής. Υπάρχουµε λοιπόν ως άνθρωποι. Μπορούµε να καταλάβουµε. Θέλουµε να είναι διαφορετικά τα πράγµατα. Το κατάλαβε όποιος άντεξε και άκουσε τα δεκαπέντε λεπτά της µητέρας της Μάρθης. Τι συµβαίνει λοιπόν και καταναλώνουµε όσα µας αδειάζουν και µας σκοτώνουν; Ακόµη και στην κυριολεξία. Γιατί µας αρκεί το κλάµα ή η οργή και δεν απαιτούµε την αλήθεια και µόνο την αλήθεια; Γιατί είναι πιο εύκολο να κλαις και να θυµώνεις από το να αλλάζεις τα πράγµατα. Γιατί µάθαµε να ακολουθούµε τον εύκολο δρόµο, αντί να ανοίγουµε εκείνον που θα µας βγάλει στο ξέφωτο της πραγµατικότητας που όµως απαιτείται αντιµετώπισή της. Πόσες φορές αναφωνήσαµε «τι κρίµα που χάθηκαν τόσοι άνθρωποι», «πήγαν άδικα», «δεν πρέπει να ξαναγίνει κάτι τέτοιο». Κι έπειτα κλείσαµε τα µάτια κι ανοίξαµε την τηλεόραση. Η κ. Καρυστιανού µας κατέβασε από το τρένο της λήθης προτού συµβεί το µοιραίο. Προσπάθησε τουλάχιστον. Ως µητέρα που έχασε το παιδί της είχε το δυσµενές και τραγικό προνόµιο να φέρει απέναντι στα ψήγµατα έστω ευπρέπειας ακόµη κι αυτούς που θα ήθελαν να την κατασπαράξουν. Μόλις βγήκε από την αίθουσα τα µέσα ενηµέρωσης και οι αυλικοί ανέλαβαν υπηρεσία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων εµφάνισαν την τοποθέτησή της ως τα λόγια µιας πονεµένης µάνας. Η τοποθέτηση της Μαρίας Καρυστιανού δεν είχε τίποτε διαστρεβλωτικά συναισθηµατικό. Ηταν µια ακριβής καταγραφή της πραγµατικότητας. Ακόµη και η επίκληση της απώλειας του παιδιού της ήταν για να ανοίξουµε τα αυτιά σε όσα λέει και όχι σε όσα δυσβάσταχτα νιώθει. Για τον Κώστα Αχ. Καραµανλή είπε όσα του αξίζουν: «Αυτός ο άνθρωπος δηλώνει µε θράσος “αθώος” και αντί να παραιτηθεί και να αφεθεί στη ∆ικαιοσύνη –πράττοντας το αυτονόητο για τη µνήµη των νεκρών και για εµάς– παραµένει κρυµµένος, ελπίζοντας ότι η Βουλή θα τον σώσει». Ανάµεσα στον ρόλο του θύµατος και αυτόν του ανθρώπου που αναζητά και απαιτεί την αλήθεια και την ευθύνη η Μαρία Καρυστιανού δεν είχε καµία αµφιταλάντευση. Ούτε το κακό το ριζικό µας έφταιγε για το δυστύχηµα ούτε η κακιά η ώρα. Εφταιγαν αυτοί που δεν έκαναν τίποτε για την ασφάλεια και βαρύνονται µε αυτή την επιλογή τους. Γι’ αυτούς, όπως σηµείωσε η κ. Καρυστιανού, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει ζητήσει διώξεις, αλλά η ελληνική Βουλή δεν κάνει ούτε άρση ασυλίας. «Απαιτείται από τον πολίτη να περνάει ΚΤΕΟ το αυτοκίνητό του για να υπάρχει ασφάλεια. Πώς δεν σας ένοιαζε καµιά ασφάλεια για τα τρένα;» αναρωτήθηκε, αναγκάζοντας ακόµη και τον βουλευτή της Ν∆ και πολυπράγµονα της φασαρίας ∆ηµήτρη Μαρκόπουλο να επιλέξει τη σιωπή. Δεν µπορεί κανένας να κατηγορήσει τη Μαρία Καρυστιανού για πολιτική σκοπιµότητα, εκτός ίσως από κάτι φιντάνια που µεγαλώνουν στην κοπριά των αποβλήτων της δηµοσιογραφίας. Η µάνα των Τεµπών στάθηκε στην ουσία της πολιτικής ευθύνης. Και αυτής που βαραίνει εκ των πραγµάτων το κυβερνών κόµµα αλλά και αυτής που έχει στις πλάτες του όλο το πολιτικό σύστηµα το οποίο επιτρέπει να λειτουργεί η Βουλή σαν πλυντήριο πολιτικών που κάνουν εγκλήµατα. «Λειτουργεί σαν οµπρέλα προστασίας για την απόδοση ευθυνών» είπε. «Δεν είναι ντροπή σε ένα τέτοιο κοινωνικό έγκληµα η δικογραφία να βρίσκεται στο γραφείο του προέδρου της Βουλής και όχι στο υλικό που έχει υποβληθεί και είναι στη διάθεση των µελών της εξεταστικής για να µελετηθεί;» αναρωτήθηκε µε τρόπο που θα έπρεπε να αναρωτιούνται οι ίδιοι οι βουλευτές των κοµµάτων που έχουν επιτρέψει να απαξιώνονται µε τέτοιον τρόπο οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Είναι σίγουρα πιο ευεργετικό και ουσιαστικό να κάνει ο καθένας τον κόπο να ακούσει µε τα αυτιά του όσα είπε η Μαρία Καρυστιανού αντί να διαβάζει τις αποδόσεις και τις αναλύσεις του καθενός µας. Υπάρχει όµως κάτι που είναι άξιο σχολίου. Την ώρα που η κ. Καρυστιανού µε τον λόγο της αντιπροσώπευε και θύµιζε την αξιοπρέπεια που πρέπει να υπάρχει στην πολιτική ζωή, υπήρξε ένα άλλο περιστατικό που δήλωνε την απουσία της. Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης δήλωσε ότι αποχωρεί από την πολιτική. ∆ιατέλεσε 24 χρόνια βουλευτής, πολλά από αυτά υπουργός, και προτού προλάβει να αποχωρήσει έκλεισε δουλειά στα Ναυπηγεία Σκαραµαγκά του εφοπλιστή Προκοπίου. Πρόκειται για τον ορισµό του revolving door (περιστρεφόµενη πόρτα), του άκοµψου τρόπου µε τον οποίο πολιτικοί µεταπηδούν στη δούλεψη επιχειρηµατιών τους οποίους µέχρι πρότινος όφειλαν να ελέγχουν ως φορείς των κρατικών θεσµών. Εχει σηµασία ότι η ελληνική Βουλή για πρώτη φορά µετά το 1844 βρέθηκε χωρίς Βαρβιτσιώτη. Τι δήλωσε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης για τη µεταπήδησή του στον ιδιωτικό τοµέα στα 54 του χρόνια; «Πιστεύω ότι έχω ολοκληρώσει ένα µεγάλο κύκλο και θέλω να επιστρέψω στον ιδιωτικό τοµέα, στη ναυτιλία, εκεί όπου µπορώ να προσφέρω σε αυτό που έχουµε ως εθνικό στόχο». Λίγες ώρες πριν, η Μαρία Καρυστιανού τελειώνοντας την τοποθέτησή της στην εξεταστική επιτροπή δήλωνε: «Με βλέπετε µόνη αλλά δεν είµαι µόνη. Είναι γύρω µου 57 άνθρωποι και οι οικογένειές τους. Οι 180 τραυµατίες και οι οικογένειές τους». Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και η Μαρία Καρυστιανού µε διαφορά µερικών ωρών εξέφρασαν δύο διαφορετικές απόψεις για την αξιοπρέπεια και την πολιτική. Τους ευχαριστούµε και τους δύο. Μας έβαλαν το δίληµµα ποιον πρέπει να διαλέξουµε.

Eυρωπαικες καταδικες//Κωνστ.Πουλής

https://www.youtube.com/watch?v=P25J0-xOOQg

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024

Sabine//neuromorphic computer

https://www.youtube.com/watch?v=8-WZiLOxoC8

Sabine//ποθεν η μαζα;

https://www.youtube.com/watch?v=MyGIQ3RlKkU

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024

Djelem Djelem

https://www.youtube.com/watch?v=23dW3H9yFSU

LULE LULE

https://www.youtube.com/watch?v=Oztvh92T7Zg

Iran and China

https://www.youtube.com/watch?v=dBKdiX3ON4Y

Κ.Γενιδούνιας

https://www.youtube.com/watch?v=5hG-s5hDjVg

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2024

ολοκληρη η καταθεση της Μαριας Καρυστιανου,για τα Τεμπη

https://www.youtube.com/watch?v=suiHYY_TYMM

Sabine/Iceland geothermal energy

https://www.youtube.com/watch?v=FOF1FaqeoCA

Zαραλικος

https://www.youtube.com/watch?v=6Ltaumoh2AQ

Η κ. Μαρία Καρυστιανού στην επιτροπή της Βουλής για τα Τέμπη

https://www.youtube.com/watch?v=u1Tk7yLOAfE

Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024

Deepl.com

για δωρεαν αυτοματη (καλη) μεταφραση απο/προς ΠΟΛΛΕΣ γλωσσες...

μια δοκιμη θα σάς πεισει

Dirk Muller

https://www.youtube.com/watch?v=WpFa1MJslbo

νεο τηλεφωνο της Samsung διερμηνευει σε 12 γλωσσες!

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

what if gravity is not quantum?

https://www.youtube.com/watch?v=8aR77s9RLck

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

η Σαντορινη και το ηφαιστειακο τοξο του Ν.Αιγαιου

http://tinyurl.com/4e9hu59e

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024

Κάθε αυταρχικός ηγέτης µεθοδεύει µια απάτη για τους άλλους και µια αυταπάτη για τον εαυτό του. Η απάτη αφορά όσα επικαλείται, πως ό,τι κάνει το κάνει για το καλό (µας). Η αυταπάτη είναι η πίστη του ότι αυτή την απάτη θα τη συνεχίσει µε επιτυχία και για πάντα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιλέξει τον γνωστό τρόπο να πολιτεύεται. Φυσικά το κάνει για καλό (του) και είναι βέβαιος ότι αυτό το 41% είναι και επιβράβευση και άδεια να συνεχίσει. Για ένα µεγάλο, απ’ ό,τι αποδεικνύεται, κοµµάτι του πληθυσµού η επιβολή, ο ηγεµονισµός και η αυθαιρεσία είναι απόδειξη χαρακτήρα και αποφασιστικότητας. Το ερώτηµα γιατί συµβαίνει κάτι τέτοιο δεν έχει εύκολη και µονοδιάστατη απάντηση.

Η χώρα έχει ζήσει επί δεκαετίες σε καταστάσεις ανωµαλίας, οι θεσµοί ακόµη και την περίοδο της δηµοκρατίας ήταν ναρκοθετηµένοι από πρόσωπα και αντιλήψεις που υπηρέτησαν τη συντήρηση και τη διαφθορά, ενώ ο προοδευτικός κόσµος ταύτισε την πρόοδο και την αλλαγή µε τον καταναλωτισµό και την επικράτηση του προσωπικού συµφέροντος ως αντίποδες της αµφίβολης κοινωνικής σταθερότητας. Φυσικά υπάρχουν και διεθνείς παράγοντες που συνέβαλαν στην ελληνική πορεία.

Η Αριστερά και η σοσιαλδηµοκρατία στην Ευρώπη, κυρίως µετά την πτώση του Τείχους, δεν µπόρεσαν να προσδιορίσουν τη θεωρία και την πρακτική τους στον σύγχρονο κόσµο. Κράτησαν τις θεωρητικές τους ευαισθησίες για το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου, αλλά δεν µπόρεσαν να αντιπροτείνουν µια βάση για την οικονοµία και την πολιτική που θα ήταν πραγµατικό ανάχωµα στην επέλαση του ιπποδροµιακού καπιταλισµού. Η σοσιαλδηµοκρατία, µάλιστα, επέλεξε τις καταστροφικές συµµαχίες µε τα δεξιά κόµµατα. Στην Ελλάδα είχαµε το πιο γλαφυρό παράδειγµα συνεργασίας Ν∆ και ΠΑΣΟΚ τον καιρό της κρίσης που συνεχίζεται µε άλλη µορφή. Η Αριστερά ανακάλυψε ένα νέο ρόλο για να ανταποκριθεί στο αγωνιστικό της DNA: την άκρατη στήριξη σε κινήµατα αµερικανικής έµπνευσης και πολυτελούς διαµαρτυρίας που εµφάνιζαν το προσωπικό και δευτερεύον ως κοινωνικά πρωτεύον.

Σταδιακά και µε συναίνεση η κοινοβουλευτική δηµοκρατία πήρε τη µορφή είτε της τηλεοπτικής δηµοκρατίας είτε της δηµοκρατίας µε ανάθεση. Ο πολίτης µπορούσε να ψηφίζει, αλλά η ψήφος του αποτελούσε εξουσιοδότηση σε κυβερνήσεις και µη λογοδοτούσες αρχές να διαχειριστούν τη µοίρα του.

Υπήρχε καλύτερο περιβάλλον για να διαπρέψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως τηλεοπτικό και σκηνοθετηµένο προϊόν; Εχουν περάσει πέντε χρόνια, αλλά ο Ελληνας πρωθυπουργός συνεχίζει να συναντά τυχαία στον δρόµο κοµπάρσους δανεισµένους από το κόµµα του οι οποίοι του δίνουν συγχαρητήρια µπροστά στις κάµερες.

Μπορεί να αντιστρέφει την πραγµατικότητα ξέροντας ότι απευθύνεται σε πολίτες τους οποίους έχει εκπαιδεύσει για να τους χειρίζεται.

Μπορεί να ενοχοποιεί τους νεκρούς των Τεµπών και τους συγγενείς τους αντί να απολογείται και ταυτόχρονα να παίρνει τα εύσηµα µέσω της κοινωνικής αδιαφορίας.

Οι δρόµοι της Αθήνας θυµίζουν Μπογκοτά, µε νεκρούς να δηλώνουν τη συνεχή ώσµωση µεταξύ µαφίας, αστυνοµίας και πολιτικής, αλλά όλα αυτά καταφέρνει να τα αντιλαµβανόµαστε σαν θεατές κάποιας ταινίας του Netflix.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διατυπώνει τη διαµαρτυρία του για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, αλλά ο Μητσοτάκης επαναλαµβάνει διά στόµατος Μισέλ Ασηµακοπούλου βρόµικες κατηγορίες εναντίον εκείνων που ζητούν την αποκατάσταση των δηµοκρατικών αρχών. Για τραγική ειρωνεία, η ελληνική κυβέρνηση απευθύνεται στην Ολλανδή βουλευτή Σόφι Ιντ’ Φελτ που υπερασπίζεται τη δηµοκρατία στην Ελλάδα µε τα επιχειρήµατα που χρησιµοποιούσε η χούντα εναντίον του Ολλανδού ΥΠΕΞ Μαξ βαν ντερ Στουλ, ο οποίος υπήρξε εισηγητής στο Συµβούλιο της Ευρώπης υπέρ της αποκατάστασης της δηµοκρατίας στην Ελλάδα καταγγέλλοντας τα βασανιστήρια. Η Σόφι Ιντ’ Φελτ είναι ανθέλληνας, συκοφάντης και επικίνδυνη, όπως ακριβώς και ο Βαν ντερ Στουλ για τον Παπαδόπουλο.

Ο Μητσοτάκης µπορεί να επιβεβαιώνεται µέσω της εξαπάτησης, αφού αντί για τιµωρία για το καθεστώς του εισπράττει ποσοστά, αλλά υπάρχει και η αυταπάτη του. ∆εν µπορεί να το κάνει συνέχεια.

Υπάρχει ένα αδρό πολιτικό πρόβληµα. Ο Μητσοτάκης επικρατεί απέναντι σε µια αντιπολίτευση που δεν πείθει ότι µπορεί και θέλει. Αυτή η κατάσταση τον τοποθετεί σε επίπεδο ισχύος ακόµη κι αν κερδίσει µια πύρρεια νίκη στις ευρωεκλογές. Ποιος µπορεί να τον απειλήσει;

Πρώτα και κύρια η πραγµατικότητα. Ακόµη και η στρέβλωσή της δεν µπορεί εσαεί να λειτουργεί σαν όπλο. Ισχυρός αντίπαλος όµως είναι το τέρας που έφτιαξε. Η προσπάθεια του Μητσοτάκη να τελειώνει µε το σχέδιο νόµου για τον γάµο οµοφύλων και την τεκνοθεσία τους τον έφερε απέναντι σε όλα τα συντηρητικά και ακροδεξιά στοιχεία που χρησιµοποίησε και πάτησε για να φτιάξει τον θρόνο του.

Για πρώτη φορά δεν πρόκειται για κάποια τυφλή και υπόγεια µάχη ή για τον ανταρτοπόλεµο του Αντώνη Σαµαρά. Οι αντίπαλοι είναι πολλοί και κυρίως συστοιχισµένοι. ∆ηµιουργούν ενιαίο πλαίσιο αµφισβήτησης και απειλής. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που ο Μητσοτάκης δεν θέλει να καταψηφίσουν οι βουλευτές του το σχέδιο νόµο και τους προτρέπει σε αποχή.

Για πρώτη φορά, επίσης, ακόµη κι αν δεν υπάρχει τέτοια δηµόσια έκφραση, ένα πρόσωπο, ο Μάκης Βορίδης, γίνεται στα µάτια των πιο συντηρητικών οπαδών της Ν∆ ο στιβαρός πολιτικός και θαρραλέος εκφραστής τους. Γιατί όχι και ηγέτης ενός ακροδεξιού κόµµατος;

Οι πρόσφατες δηµοσκοπήσεις συµφωνούν όλες ότι ένα κόµµα τοποθετηµένο δεξιά της Ν∆ θα µπορούσε να πάρει γύρω στο 14%. Αν υπάρξει τέτοια εξέλιξη, ακόµη κι αν δεν αποτελεί αντιγραφή της πρακτικής Σαµαρά απέναντι στον πατέρα Μητσοτάκη τον οποίο έριξε από την εξουσία, θα είναι προβληµατική κατάσταση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γιατί δεν θα τελειώσει µόνο η αυταπάτη, αλλά θα θυµηθούν όλοι και τις υποκλοπές και τα Τέµπη και τους νεκρούς του κορονοϊού, ακόµη και ότι δεν µπορεί να µοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρο.

ΥΓ.: Θέλω να θυµίσω ότι το πολιτικό σύστηµα στην Ελλάδα καθορίζεται πλέον όχι από τις πολιτικές αποφάσεις, την αξιοπρέπεια και τις φιλοδοξίες, αλλά από το υλικό που έχει καταγράψει το σύστηµα παρακολούθησης Predator. Θέλω να πω ότι είναι πολλοί που αναγκάζονται να «αγαπούν» τον Μητσοτάκη.

Σοφια Δεδουση

Προσωπικά θα έβγαζα το καπέλο στον (όποιον) Γιώργο Νταλάρα, εάν όλα αυτά που είπε στους ρεπόρτερ, τα είχε πει όταν τον πήραν τηλέφωνο να πάει να δώσει συνέντευξη στη Σίσσυ Χρηστίδου. Που το πιθανότερο είναι ότι το κανόνισε η εταιρεία του, καθώς έβγαλε νέο δίσκο. Και ο ίδιος δεν είπε «όχι». Βάλτε έναν αστερίσκο στο «δεν είπε όχι».
Ακόμη πιο βαθιά θα του το έβγαζα εάν πήγαινε στη Σίσσυ Χρηστίδου και της τα έλεγε εκεί ζωντανά στον αέρα της εκπομπής της.
«Σίσσυ μου είσαι πολύ χαριτωμένη, αλλά ο μπαμπάς σου δεν ντρέπεται που κάνεις αυτήν τη δουλειά;».
Αυτό ναι, θα είχε μια κάποια πλάκα.
Μονο πλάκα.
Διότι επί της ουσίας, πέραν του να ξεφτιλίσει δημόσια κάποιους ανθρώπους, να γίνει ο ίδιος βάιραλ με διθυράμβους και να πάρουν φωτιά τα ποστ στο φβ, βγάζοντας όλον τον (σε τεράστιο βαθμό δικαιολογημένο) θυμό του κόσμου προς τα ΜΜΕ πάνω στους τελευταίους τροχούς της αμάξης, δεν έκανε τίποτε άλλο.
Οι εκπομπές αυτές και οι ρεπόρτερ αυτοί θα υπάρχουν και αύριο το πρωί. Το κορίτσι αυτό, που του είπε ο Νταλάρας ότι θα ντρέπεται ο πατέρας του γι αυτό (παρότι χαριτωμένο), θα σηκωθεί και αύριο να πάρει το ματσούκι να πάει να περιμένει τον επόμενο που θα της μιλήσει, θα την αγνοήσει ή θα την ξεφτιλίσει, παρότι ο ίδιος, λίγες ώρες νωρίτερα έδινε συνέντευξη στο αφεντικό της.
Διαβάζω για «αδικίες» που έθιξε λέει ο Νταλάρας και κατέδειξε λέει τη σαπίλα του επαγγέλματος αυτού και έδωσε παράδειγμα και μάθημα στα παιδιά αυτά να κάνουν άλλη δουλειά και δεν ξέρω τι άλλα τρελά.
Όχι. Δεν τους έδειξε αυτό. Τους έδειξε, αντιθέτως, ότι αν είσαι η αρχιτσατσά στο μπουρδέλο, είναι οκ να πίνει κανείς τσάι μαζί σου. Αν είσαι η τελευταία πόρνη, όμως, είναι τίμιο και ηθικό και διδακτικό να σε ξεφτιλίζει δημόσια.
Τους έδειξε ότι όταν με το καλό ξεφύγουν από το ματσούκι και γίνουν Σίσσες Χρηστίδες, θα τις σέβεται και θα τους δίνει συνέντευξη και θα είναι λαλίστατος.
Α, ναι, δεν είναι το ίδιο, διαβάζω, να δίνεις συνέντευξη και να σε κυνηγάνε με το ματσούκι. Δηλαδή, όταν επιπλήξεις το κοριτσάκι, θα αλλάξει ο τρόπος που είναι στημένες αυτές οι εκπομπές. Θα πάει το κοριτσάκι και θα πει στη Σίσσυ «άκου να σου πω Σίσσυ, ο κύριος Νταλάρας μού είπε να μην βγαίνουμε να παίρνουμε δηλώσεις, είναι ντροπή, οπότε από αύριο κομμένες, μόνο συνεντεύξεις στην εκπομπή». Και θα γίνει τέλεια η ελληνική τηλεόραση.
Ο κόσμος, δε, σε τετοια έξαλλη κατάσταση, πανέτοιμος να ορμήξει πάνω σ' αυτά τα παιδιά να τα κατασπαράξει. Διότι αυτά τα παιδιά είναι η πηγή του κακού. Οι μικροί Ες Ες, που δεν έμαθαν να λένε «όχι» και από τα εκατομμύρια επιλογών που είχαν για εργασία, διάλεξαν επί τούτου τη χειρότερη. Τρομακτικές ταυτίσεις του ρεπόρτερ του πρωινάδικου με τον μοντέρ που παραποίησε το βίντεο του Γρηγορόπουλου, με τα βαποράκια που πουλάνε ναρκωτικά, με πουτάνες, ίσωμα όλα.
Ερωτήσεις κάνει. Δεν κλέβει. Δεν σκοτώνει. Δεν σου λέει καν ψέματα. Κακές ερωτήσεις; Μαλακισμένες; Ενοχλητικές; Σήκω φύγε, όπως έγραψε και ο Κραουνάκης, τα υπόλοιπα είναι περιττά. Όποιον δεν απαντάει, μια, δύο, δεν τον ξαναενοχλούν, κανόνας.
Ευτυχώς είδα και ψύχραιμες απόψεις, κυρίως από ανθρώπους του χώρου. Επειδή ξέρουν φαντάζομαι.
Η ελληνική δημοσιογραφία έχει πολλές και τεράστιες παθογένειες, αλλά οι παθογένειες δεν κρύβονται στα ματσούκια των ρεπόρτερ, που τους αποκάλεσε κάποιος «τσογλάνια» και μου γύρισε το μάτι. Συγκεντρώθηκε σήμερα όλο το μένος για τα «δεινά» της ελληνικής κοινωνίας στους ρεπόρτερ των πρωινάδικων. Που βασικό τους «έγκλημα» είναι η κακή αισθητική.
Να είστε θυμωμένοι, αλλά να είστε με αυτούς που πρέπει.
Εν προκειμένω να είστε και με τον Νταλάρα. Η υποκρισία είναι χειρότερο πράγμα από ένα δάσος με κουτσομπολίστικα ματσούκια.
Η υποκρισία είναι εν τέλει και πολύ πιο ανήθικη από τις ερωτήσεις των παιδιών αυτών.
Μέσα στο θυμό μας και την αφόρητη ασπρόμαυρη καταγγελτικότητά μας, μας φταίει ο υπάλληλος στο τηλεφωνικό κέντρο της κινητής, και τον βρίζουμε επειδή μας γαμάει η κινητή και στην τελική ας έφευγε ο υπάλληλος από την κακιά κινητή να πάει να δουλέψει στην εφορία. Α, και στην εφορία δουλεύουν μαλάκες, επειδή η εφορία μας κλέβει. Οκ. Ας πάει να δουλέψει στο ΖΑΡΑ. Α, και στο ΖΑΡΑ δουλεύουν κορόιδα, επειδή είναι πολυεθνική και εκμεταλλεύεται την εργασία. Οκ. Ας φύγει να πάει να γίνει εθελοντής παιδοκαρδιοχειρουργός στους γιατρούς χωρίς σύνορα. Εντάξει;
Διαρκής καταγγελτικότητα, καμία ψυχραιμία, όλοι μας τέλειοι, πάρα πολύ ηθικοί, συνεπείς και δεν ξέρω τι άλλο μας θέλει ο Νταλάρας και τι θέλουμε ο ένας τον άλλον.
Μόνο εγώ έχω κάνει, προφανώς, στη ζωή μου πράγματα που δεν θεωρώ τέλεια, δουλειές που θα προτιμούσα να μην έχω κάνει, υποχωρήσεις που δεν ήθελα, μόνο εγώ πέρασα μέσα από πολλά σκατά μέχρι να ξεμυτίσω και να προσπαθήσω να τα διορθώσω, να γίνουν λίγο λιγότερο σκατά και με το φόβο πάντα ότι η ζωή μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε οδηγήσει κάπου που θα προτιμούσες να μην πας.
Να μην χρειαστεί να πας τηλεφωνητής σε εισπρακτική, ας πούμε, για να φάνε τα παιδιά σου. Στάνταρ κάποιος εδώ μέσα το έχει κάνει κι ας μην το πει ποτέ.
Ευτυχώς που δεν ζει κι ο μπαμπάς μου να ντρέπεται για μένα.
Σας εύχομαι, σ' αυτόν τον ασπρόμαυρο και πολύ θυμωμένο κόσμο, να μην ακούσετε ποτέ να το λέει κάποιος στο παιδί σας αυτό.