Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2025
απο το Συγκαλυπτιστάν/Νικος Παπαδόγιαννης
Αγαπητοί
αναγνώστες, καλημέρα σας. Όταν οι θεματοφύλακες της «αριστείας» που
έχει μετατρέψει τη χώρα σε απέραντο υπόνομο ξεκινούσαν την επιχείρηση
συγκάλυψης της μαζικής δολοφονίας των Τεμπών, δεν φαντάζονταν υποθέτω τις διαστάσεις που θα έπαιρνε το θέμα δύο χρόνια μετά το έγκλημα. Κάθε
μέρα που περνάει, η ξεδιαντροπιά όσων θεωρούν ιερό καθήκον να
προστατεύσουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη από το γκρεμοτσάκισμα και από τη
Νέμεση ξεπερνάει κάθε όριο και φέρνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Ακόμα
και άνθρωποι χαροκαμένοι που μέχρι σήμερα προτιμούσαν τον βουβό θρήνο
από τη δημόσια διαμαρτυρία ξεχύνονται οργισμένοι στα χαρακώματα
βροντοφωνάζοντας το δικό τους ως εδώ. Την ώρα που γράφονται αυτές οι
αράδες, τα πρώτα πέντε θέματα στο Κουτί της Πανδώρας φιλοξενούν το
διαπρύσιο «κατηγορώ» δύο γονιών που εκείνο το βράδυ ένιωσαν την ψυχή
τους να ξεριζώνεται, τη δικαίωση μίας άλλης μάνας που υφίσταται διαρκή
δολοφονία χαρακτήρα επειδή τολμά να υψώνει φωνή, αλλά και την καθημερινή τρομοκρατία που φαίνεται ότι υφίστανται άνθρωποι ταγμένοι στην αποκάλυψη της αλήθειας.
Όλα
Τέμπη! Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Δεν λέω, ενδέχεται ο
θάνατος του υιού Καλογήρου να οφείλεται σε κάτι άλλο και όχι σε
δολοφονική ενέργεια. Ίσως το αυτοκίνητο που ακολουθούσε με επικίνδυνους ελιγμούς την κόρη Κοκοτσάκη να ήταν αποκύημα της φαντασίας της. Ακόμα και ο διάβολος έχει το δικαίωμα να διαθέτει συνήγορο.
Και
μόνο όμως το γεγονός ότι όλοι, μα όλοι, πλην ενδεχομένως Λακεδαιμονίων,
βάζουν με το μυαλό τους το χειρότερο σενάριο και θεωρούν πιθανότατο (αν
όχι βέβαιο) ότι ο γιος της ανακρίτριας των Τεμπών δολοφονήθηκε και ότι η
θυγατέρα του συμβούλου των οικογενειών απειλήθηκε λέει όλα όσα θα ήθελε
να γνωρίζει κανείς για το ποιόν όσων έχουν συμφέρον να κουκουλωθεί η
υπόθεση.
«Εάν εμφανιστώ στη συγκέντρωση της Παρασκευής, θα με σκοτώσουν», δήλωσε ο αμετροεπέστατος Άδωνης Γεωργιάδης, όταν ρωτήθηκε για το κλίμα που επικρατεί. Μάλλον
κάνει πολλή παρέα με τσεκουροφόρους φασίστες και νομίζει ότι είμαστε
όλοι σαν τα μούτρα τους. Σε κάθε περίπτωση, ο αδιόρατος φόβος που φυλάει
τα ένοχα είναι ένα στοιχείο που δεν εξανεμίζεται εύκολα, σε έναν τόπο
με ημιθανή δικαιοσύνη. Ευτυχώς για όλους, και ιδίως για εκείνους που
φωλιάζουν σε λερωμένες φωλιές, ο καιρός των μελισσοκόμων και των περιστρόφων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Ο εθνικός μας βλαξ
Το
παρακάτω ξέσπασμα βγήκε από τα χείλη του Χρήστου Χούπα, πατέρα της
ελπίδας, που άφησε την τελευταία πνοή της στη μοιραίο επιβατικό τρένο.
«Θα περάσετε πάνω από το πτώμα μου», προειδοποιεί μέσα από το Mega. Το αναδημοσιεύω ολόκληρο,
χωρίς άλλα δικά μου σχόλια, μπας να συνειδητοποιήσουμε πόσο ισχυρό
κίνητρο είναι η πένθιμη οργή. Και απορώ ποιος θα τολμήσει να μπει στη
μέση, εάν ο τραγικός πατέρας φτάσει στην πόρτα του καφενείου όπου
γαλάζια κοράκια θα ξεπλένουν το φονικό:
«Τώρα πια δεν είμαι ο
Χρήστος Χούπας, είμαι ο μπαμπάς της Ελπίδας, αυτό ήθελα, αυτό πέτυχα. Το
θέμα, εκ μέρους της κυβέρνησης, το χειρίζονται με πάρα πολύ λάθος
τρόπο. Αυτό το οποίο με έκανε να αλλάξω ρότα και θα με βρίσκει ο
οποιοσδήποτε βλάκας και χάχας μπροστά μου, θα περνάει από το πτώμα μου
προστατεύοντας το κορίτσι μου που είναι κάτω από το μάρμαρο, ήταν η
στάση του εθνικού μας βλάκα που ονομάζεται Άδωνις Γεωργιάδης.
Με
έκπληξή μου άκουσα ότι καλεί, λέει, στα καφενεία τους Νεοδημοκράτες να
αντιστέκονται όταν ακούν την αλήθεια. Αν γίνει αυτό σε κάποιο καφενείο
και κάποιος αμφισβητήσει, θα κάψω 50 ευρώ από την τσέπη μου βενζίνη, θα
διανύσω 250 χλμ. να τον πάω στον τόπο του εγκλήματος. Και εκεί το
στοίχημα ή θα το χάσει εκείνος ή θα το χάσω εγώ.
Ποιος είναι
αυτός ο μέσος Έλληνας που θα του πεις ότι μετά από δύο χρόνια από έναν
κάδο ανακύκλωσης ανασύρθηκε ένα βίντεο και προσπαθούν να δείξουν κάτι
και σαχλαμάρες και μπούρδες. Ποιος θα το πιστέψει αυτό; Κανένας.
Θα
ήθελα να μεταφέρω ένα μήνυμα στα κομματικά επιτελεία να βγάζουν στα
πάνελ σοβαρούς ανθρώπους και αν δεν έχουν σοβαρούς ανθρώπους να μην
βγάζουν τα σούργελα. Δεν θα κρυφτούν. Πάνε τώρα να κρυφτούν παιδαριωδώς.
Πάνε να μας μπλοκάρουν παιδαριωδώς».
Ούτε μία σταγόνα αίμα
Ο
λόγος τώρα στη μητέρα του Γεράσιμου Γεωργιάδη, του παιδιού που εδώ και
δύο χρόνια νοσηλεύεται σε βαθύ κώμα, αρχικά στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Ιταλία)
και πλέον σε νοσοκομείο της Λάρισας, ελπίζοντας στο θαύμα των θαυμάτων.
«Τα θύματα δεν είναι 57, αλλά 58», λέει η δύσμοιρη γυναίκα, μέχρι χθες
σιωπηλή. Ο γιος της ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που βγήκε ζωντανό από το
πρώτο βαγόνι. Η μάνα του μίλησε σε εκπομπή του Star, χαρακτήρισε τη δικαιοσύνη «μαριονέτα» και με ζηλευτή ψυχραιμία είπε τα παρακάτω:
«Αυτό
που νιώθω, με πολύ απλά λόγια. Δύο χρόνια τώρα, πενθώ τους 57 λαμπρούς
συνανθρώπους μου. Τις χαρές και τις διακρίσεις τους, τους γάμους και
τους απογόνους τους που δεν θα έρθουνε ποτέ. Πενθώ το μέλλον της
Ελλάδας, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη. Αξίες ιερές που η χώρα μου
γέννησε. Έγκλημα πάνω στο έγκλημα. Παγκόσμιο ρεζίλι. Τρίζουν τα κόκαλα
των 57 και των αρχαίων προγόνων. Για νομοθέτες που ευλογούν τα γένια
τους και για το πώς έχει καταντήσει η Δικαιοσύνη. Μαριονέτα…
Κάθε
βράδυ λοιπόν, που με μια αγκαλιά καληνυχτίζουν τα παιδιά τους, να
σκέφτονται και να στοιχειώνουν πόσες αγκαλιές είναι κενές την ίδια ώρα.
Και πως η δική μου αναρωτιέται αν θα υπάρχει και αύριο. Δύο χρόνια τώρα.
Που δεν προσομοιώνονται, δεν περιγράφονται με λόγια. Πόσο αντέχει ο
άνθρωπος, να βλέπει ό,τι αγαπάει να υποφέρει; 58 είναι τα θύματα. Και
βάλτε τα στη νιοστή. Για τους γονείς και τα αδέλφια τους. Και τα παιδιά
τους. Για όλους τους αγαπημένους τους και τους συντρόφους τους, τους
φίλους τους, τους κολλητούς. Και όλους τους τραυματίες. Για όσους δε θα
μάθουμε ποτέ.
Μιλώντας για το παιδί της, είπε: «Κι ακόμα
ανασαίνει. Αλλά, όπως εγώ τον ήξερα, όπως τον ανάθρεψα, όπως τον
καμάρωνα, δε θα γυρίσει πια, ποτέ ξανά! Τώρα εγώ έχω ένα άλλο παιδί για
να λατρεύω. Τον Γεράσιμό μου, τον έχω μόνο βαθιά μέσα στην καρδιά μου.
Μόλις τον αντίκρισα διασωληνωμένο, χωρίς τα μακριά μαλλιά του, έχοντας
την αίσθηση πως αυτό που συμβαίνει δεν είναι αλήθεια, του υποσχέθηκα πως
θα του προσφέρω ό,τι υπάρχει διαθέσιμο στον πλανήτη. Είχε την τύχη να
βρεθεί στα χέρια των γιατρών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας και να
χειρουργηθεί από τον Δρα Μπρότη, τον εξαίρετο νευροχειρουργό της ομάδας
του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.
Το σώμα του δεν είχε ούτε μία
γρατζουνιά. Αν εκτοξεύτηκε, θα πρέπει να έσκασε με το πόδι. Η αριστερή
κνήμη είχε σπάσει στα δύο, αλλά δε φαινόταν. Λίγο καιρό μετά, βρήκα τους
ανθρώπους από το ΕΚΑΒ της Λάρισας που τον σήκωσαν από το έδαφος και
τους νοσηλευτές των επειγόντων που του ξύρισαν το κεφάλι. Ούτε μία
σταγόνα αίμα. Αργότερα, μου είπαν οι γιατροί πως η ζημιά έγινε από το
ωστικό κύμα της έκρηξης. Είναι σαν έσκασε πυρηνική βόμβα μέσα στο κεφάλι
του. Εξαγγειώθηκαν τα υγρά των κυττάρων του εγκεφάλου. Κάτι που απέχει
πολύ από ένα τραύμα».
Φαντάσματα χωρίς φωνή
Το
μόνο που έχω να προσθέσω εγώ από το δικό μου βήμα, είναι ότι μπροστά σε
τόσο πόνο οφείλουμε όλοι να βγάλουμε τον σκασμό και να σκύψουμε το
κεφάλι. Οι περισσότεροι το κάνουμε με ευλάβεια και ταπεινότητα, αλλά ο
δυσώδης εσμός που λυμαίνεται τη χώρα, άλλοι με κοστούμια και άλλοι με
γουνάκια, ακροβατεί πάνω σε πτώματα
προκειμένου να κρατήσει όλα τα μέλη του θιάσου έξω από τη φυλακή και
μέσα στο γεμάτο θαλπωρή άσυλο του Κοινοβουλίου. Θα επιστρέψουμε να το
καταφέρουν και αυτό;
Τη μέρα που μίλησε για τοξικότητα και βούρκο,
αμφισβητώντας τα αναμφισβήτητα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατόρθωσε το
ακατόρθωτο: αφύπνισε τον κοιμώμενο νεοέλληνα. Πίστεψε μάλλον ότι οι
δολοφονημένοι των Τεμπών είναι σαν τους 750-800 νεκρούς του ναυαγίου της
Πύλου: φαντάσματα με σκούρο δέρμα, χωρίς φωνή και συμπαραστάσεις. Και
μολαταύτα, παρά την παλλαϊκή απαξίωση, η τελευταία δημοσκόπηση δίνει
στον συρφετό του 24 τοις εκατό!
Μόνο αν δουν την οργή
ζωγραφισμένη στα δικά μας μάτια, τα συνήθως υπναλέα, υπάρχει πιθανότητα
να κλονιστούν. Είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, ήμασταν όλοι μας στο
τρένο των Τεμπών. Θα τα πούμε εκ του σύνεγγυς την Παρασκευή στο
Σύνταγμα. Στην πλατεία και όχι στα μεζεδοπωλεία. Με μάσκα για τα
δακρυγόνα, που δεν λείπουν ποτέ από το μενού
Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2025
απο το Συγκαλυπτιστάν 1
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2025
Θανασης Καραμπατσος (Documento)
Μπήκαμε στην εβδομάδα των Τεμπών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι στα σχοινιά. Το αποδεικνύει το επικοινωνιακό κρεσέντο στοχοποίησης των συγγενών των θυμάτων. Αφού βλέπουν ότι έχουν κερδίσει την κοινωνία με τον αγώνα που κάνουν για δ-ι-κ-α-ι-ο-σ-ύ-ν-η, οι μονάρχες ιδιοκτήτες του κράτους βγήκαν παγανιά με τα τρολ τους και τα κυβερνητικά στελέχη για να υπερασπιστούν μια κυβέρνηση σε αποδρομή. Δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη ούτε οι τσιρίδες του Αδώνιδος προς τους νεοδημοκράτες για δυναμική (!) υπεράσπιση (;) των κεκτημένων της άριστης ληστοκρατίας ούτε οι «νουθεσίες» του κήνσορα του ΛεΠέν Βορίδη – και οι δύο θαυμαστές του Παττακού βλέπουν σχέδιο αποσταθεροποίησης ενώ προκαλούν ανοιχτά διχασμό. Πόσο μάλλον δεν πείθουν τα τρολάκια του βαθέος μηχανισμού της ΝΔ που έβγαλαν –άκουσον, άκουσον!– τη Μαρία Καρυστιανού να έχει χάσει την... επιμέλεια της κόρης της, της Μάρθης, μετά τον τραγικό θάνατό της το 2023 (!), ενώ για τον Νίκο Πλακιά βγήκαν και είπαν ότι εισπράττει αποζημίωση για τις δίδυμες κόρες που έχασε σε εκείνο το τρένο στα Τέμπη που συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία ενώ υπήρχε διπλή γραμμή και απουσίαζε η τηλεδιοίκηση για να σταματήσει τα τρένα. Κι αφού δεν πείθουν –πώς να πείσουν πια;–, ξαμόλυσαν τους κομματικούς «διανοούμενους», τύπου Καλύβα, να μιλήσουν για εκτροπή επειδή θα βγει ο λαός στον δρόμο για να απαιτήσει δικαιοσύνη. Οι λιγότερο διανοούμενοι σαν τον Νίκο Ταχιάο βγήκαν να μας πείσουν ότι πίσω από όλα κρύβεται ο Πούτιν – και για τον εκτροχιασμό βαγονιού αυτοί θα φταίνε.
Πόσο μικροί είναι μπροστά σε αυτό το τεράστιο κύμα αγανάκτησης και οργής το οποίο θα γίνει ηφαίστειο και τσουνάμι που θα τους πάρει και θα τους σαρώσει. Ήδη γνωρίζω δύο περιπτώσεις, ο ένας από κυκλαδονήσι και ο άλλος από τη νότια Πελοπόννησο, που έχουν καρφώσει την 28η Φλεβάρη ως ημέρα διαμαρτυρίας και συγκέντρωσης για το δίκιο και τη λευτεριά από την κυβέρνηση που συγκαλύπτει όχι μόνο τα Τέμπη αλλά και τα καρτέλ και σκορπάει ακρίβεια. Έχουν ήδη ετοιμαστεί για να είναι στο Σύνταγμα.
Όσο κι αν λυσσάνε, οι κυβερνητικοί παράγοντες έχουν κάνει πλέον πολύ εύκολη τη διαδρομή προς τις πλατείες όλης της χώρας. Μαγαζιά κλείνουν, επιχειρήσεις, καφετέριες, φαγάδικα, συγκοινωνίες, θέατρα, ακόμη και προπονητήρια ομάδων. Είναι ημέρα απεργίας που η αλαζονεία Μητσοτάκη και των αυλικών του την κατέστησε γενική κινητοποίηση δυσαρέσκειας. Όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πολιτικό σχήμα εκτός Μητσοτάκη που να μπορεί να αναλάβει άμεσα τη διακυβέρνηση, αλλά μόλις το επισημαίνω στις συζητήσεις μας, όλοι, μα όλοι, δεν ενδιαφέρονται. Θέλουν να τιμωρηθεί με όποιον τρόπο ο πρωθυπουργός της συγκάλυψης, της αρπαχτής και της ακρίβειας. Διαφωνώ αλλά είναι η ωμή πραγματικότητα. Πρώτη φορά μια κυβέρνηση στη μεταπολίτευση θα σταθεί απέναντι στον λαό αδιαμεσολάβητα. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο πολιτικό σχήμα έτσι όπως τα έχει καταφέρει η αντιπολίτευση. Πρώτη φορά λοιπόν. Ήρθε η ώρα της αναμέτρησης. Όλοι στον δρόμο.
Ποια εμπιστοσύνη;
Μια καραμέλα πιπιλίζει το φιλοκυβερνητικό και το ακροκεντρώο μπλοκ: έχουν εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη. Σε ποια δικαιοσύνη;
Στη δικαιοσύνη που αποφάνθηκε ως «στιγμιαίο» το πραξικόπημα της χούντας βγάζοντας λάδι δολοφόνους (Ντερτιλής) και βασανιστές (Μάλλιος);
Που δεν τόλμησε ποτέ να αγγίξει πολιτικό;
Που έβγαλε έξω τον δολοφόνο του Γρηγορόπουλου;
Που αθώωσε τον Φλώρο ο οποίος πιστόλιασε το δημόσιο κλέβοντας τα λεφτά από το «χαράτσι» της ΔΕΗ και δεν το απέδιδε στα δημόσια ταμεία; Και μετά έκλεισε τα μάτια στην επιχείρηση να βγει έξω με πιστοποιητικά (!) ασθένειας;
Που έβγαλε λάδι διά της παραγραφής το καραμπινάτο και δεδηλωμένο σκάνδαλο της Siemens.
Που είδε αλλά δεν είδε τη λίστα Λαγκάρντ όταν εμείς φτωχοποιηθήκαμε στα μνημόνια;
Που πάντα βγάζει αποφάσεις υπέρ των δικαστικών στα μισθολογικά ενώ κόβει συντάξεις και νίπτει τας χείρας της στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας;
Που δέχεται αδιαμαρτύρητα τα αντισυνταγματικά «ακαταδίωκτα» τραπεζιτών και μελών επιτροπών;
Που αντί να συνεργαστεί με το FBI έστειλε στο σκαμνί την εισαγγελέα που το ερευνούσε –σχεδόν κατ’ εντολή του Αδώνιδος– και τον Κ. Βαξεβάνη που αποκάλυπτε το σκάνδαλο Novartis.
Που βλέπει αδιευκρίνιστα ποσά και θειάδες από τη Νιγηρία να βγάζουν λάδι υπουργούς που κατηγορούνται για διαφθορά.
Που πέταξε σε ένα συρτάρι την καταγγελία των γιατρών για τους θανάτους εκτός ΜΕΘ σε κλινικές που δήθεν είχαν ίδια αντιμετώπιση με τις ΜΕΘ.
Που (καλώς μεν) προσφέρει το ευεργέτημα της αναστολής αλλά σε καταδικασμένους παιδοβιαστές όπως ο Λιγνάδης.
Που καταδικάζει αυστηρά τη γιαγιά η οποία πουλάει τα τερλίκια που φτιάχνει και την καθαρίστρια που πλαστογράφησε το πτυχία δημοτικού για να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της αλλά κάνει τον τροχονόμο στα εντάλματα παρακολούθησης στην ΕΥΠ.
Που μαγειρεύει ντογιάκειες πρακτικές για να κλείσει στόματα για τις υποκλοπές και που επεμβαίνει στο έργο ενός άλλου νομικού, του Χρήστου Ράμμου, για να μην αποκαλύψει τα ονόματα όσων παρακολουθούνταν.
Που παίζει καθυστέρηση και δεν έχει αναλάβει καθοριστικό έργο στην έρευνα για τα Τέμπη αφήνοντας ανέγγιχτη την έρευνα για τα χημικά.
Που η ηγεσία της βγαίνει για να επιτιμήσει τους συγγενείς των θυμάτων αντί να ψάξει τους νονούς της συγκάλυψης.
Ε, δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε αυτή την κομματική δικαιοσύνη που είναι ο λακές του συστήματος. Σας τη χαρίζουμε και είμαστε με τους πραγματικούς δικαστές που κάποτε θα αναλάβουν να βγάλουν τη Θέμιδα ασπροπρόσωπη.
Τυραννία
Ένας πολύ καλός φίλος πανεπιστημιακός πρόβαλε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του (τέρμα φιλελεύθερου) Ισραηλινού ιστορικού-σταρ Γιουβάλ Χαράρι «Nexus» (εκδ. Αλεξάνδρεια), ο οποίος είναι ο αγαπημένος ιστορικός του πρωθυπουργού κατά δήλωσή του (μετά τον Στάθη Καλύβα φαντάζομαι). Το αντιγράφω (εν μέρει) για να δείτε πώς αντιλαμβάνεται την τυραννία η φιλελεύθερη διανόηση:
«Η πιο συνηθισμένη μέθοδος που χρησιμοποιούν αυτοί οι πολιτικοί για να υπονομεύσουν τη δημοκρατία είναι να πλήττουν τους αυτοδιορθωτικούς της μηχανισμούς έναν έναν, συχνά αρχίζοντας με τα δικαστήρια και τα μέσα ενημέρωσης. Ο χαρακτηριστικός τύραννος είτε στερεί από τα δικαστήρια τις εξουσίες τους είτε τα γεμίζει με δικούς του ανθρώπους και προσπαθεί να κλείσει όλα τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης δημιουργώντας παράλληλα τον δικό του πανταχού παρόντα μηχανισμό προπαγάνδας.
Όταν τα δικαστήρια δεν είναι πια ικανά να ελέγχουν την εξουσία της κυβέρνησης με νόμιμα μέσα κι όταν τα μέσα ενημέρωσης παπαγαλίζουν υπάκουα τη γραμμή της, όλοι οι υπόλοιποι θεσμοί ή τα άτομα που τολμούν να αντιταχθούν στην κυβέρνηση μπορούν να σπιλωθούν και να διωχθούν ως προδότες, εγκληματίες ή ξένοι πράκτορες. […].
Οι υποστηρικτές των τυράννων συχνά δεν θεωρούν τη διαδικασία αυτή αντιδημοκρατική. Μένουν ειλικρινά κατάπληκτοι όταν ακούν ότι η εκλογική νίκη δεν τους εκχωρεί απεριόριστη εξουσία. Αντίθετα, βλέπουν κάθε έλεγχο στην εξουσία μιας εκλεγμένης κυβέρνησης σαν κάτι αντιδημοκρατικό. Ωστόσο δημοκρατία δεν σημαίνει κυριαρχία της πλειοψηφίας· σημαίνει ελευθερία και ισότητα για όλους».
Για όλα αυτά λοιπόν όλοι στην απεργία και στις πλατείες για τα Τέμπη.
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025
Γιωργος Χαρβαλιάς (μια αποψη)
ν ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε, αλλά όλοι αυτοί οι υστερικοί που εξακολουθούν μέσα στο διαταραγμένο μυαλό τους να θεωρούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει όταν… χάσει η Ρωσία προέρχονται από εκείνες τις χώρες που μας έκαναν τον βίο αβίωτο την περίοδο των Μνημονίων.
Κωστας Βαξεβανης
Ο πλανήτης λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση. Οι αλλαγές είναι ραγδαίες, απρόβλεπτες και µέχρι να επέλθει η όποια ισορροπία τα αποτελέσµατα µπορεί να είναι βίαια και καταστροφικά. Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ πυροδοτεί αλλαγές και αναδιαµορφώνει τους γεωστρατηγικούς σχεδιασµούς. Ξαφνικά οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν συµπεριφέρονται ως αντίπαλοι, το µέτωπο της Ουκρανίας οδεύει προς το τέλος και οι άµεσα ενδιαφερόµενοι (Ουκρανία και ΕΕ) όχι µόνο δεν έχουν λόγο στις αποφάσεις, αλλά δεν έχουν καν ενηµερωθεί.
Οσα προωθούνται αποδίδονται στον Ντόναλντ Τραµπ, αλλά αυτή είναι µια µονοδιάστατη, αν όχι εύκολη ανάγνωση. Για να επικρατήσει ο Τραµπ υπήρξαν αντικειµενικές συνθήκες. ∆ηµιουργήθηκαν καταστάσεις ανισοτήτων και φαινόµενα εκφυλισµού απέναντι στα οποία ο ίδιος εµφανίζεται ως σωτήρας.
Η αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο δείχνει να οδηγεί σε ξεκαθάρισµα λογαριασµών που δεν έχουν πολιτικές αφετηρίες, αλλά τις εφευρίσκουν. Πρόκειται για µια πρωτόγνωρη ενδοκαπιταλιστική διαµάχη µε απρόβλεπτα αποτελέσµατα.
Η Ευρώπη, η οποία µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο µπήκε σε ρόλο προστατευόµενου από τις ΗΠΑ, κατέληξε να χάσει κάθε ουσιαστική αυτονοµία από την υπερατλαντική σύµµαχο που τη χρησιµοποίησε ως προκεχωρηµένο φυλάκιο.
Η αλλαγή στον Λευκό Οίκο κάνει περίπλοκα τα πράγµατα για την ΕΕ, η οποία, εκτός από τα δαιµονοποιητικά που λέει για τον Τραµπ, είναι ανίκανη να αντιµετωπίσει τις εξελίξεις. Οσα δε ακούγονται για την ανάγκη δηµιουργίας ευρωπαϊκής άµυνας για να αντιµετωπιστούν κίνδυνοι µοιάζουν µε ανέκδοτο. Η Ευρωπαϊκή Ενωση –ως σήµερα είναι ανίκανη να έχει ενιαία οικονοµία και πολιτική και κυρίως να επιλύσει τα προβλήµατα– θεωρεί ότι µπορεί να έχει κοινή άµυνα; Η οποία θα οργανώνεται από ποιους και µε ποιο στόχο;
Το πιο τραγικό παράδειγµα σύγχυσης λόγω Τραµπ στον ευρωπαϊκό χώρο είναι ο Ελληνας πρωθυπουργός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεπέρασε κάθε Ευρωπαίο ηγέτη στην ταύτισή του µε τον αµερικανικό παράγοντα (για όσους γνωρίζουν καλύτερα, δεν πρόκειται για ταύτιση µε την πολιτική έννοια αλλά για ενοικίαση ρόλου) και τώρα πληρώνει το τίµηµα. Επέλεξε τον ρόλο του υπάκουου Αµερικανού δεκανέα, το επέδειξε µε κάθε ευκαιρία για να το καθιερώσει ως συµπόρευση και εύνοια από τον ισχυρό και τώρα δεν µπορεί να κάνει πίσω. Ο Μητσοτάκης χάλασε τη διπλωµατική ισορροπία µε τη Ρωσία και ταυτίστηκε απροκάλυπτα µε τους Αµερικανούς στο ουκρανικό. Μετατράπηκε σε κλόουν του Πενταγώνου, που µε κάθε ευκαιρία και χωρίς να τον ρωτήσει κανείς δήλωνε ότι «είµαστε σε πόλεµο µε τη Ρωσία». Γελάγανε και οι βαλσαµωµένοι στην Κόκκινη Πλατεία.
Για να αποδείξει τον ρόλο του µπιστικού αφόπλισε την ελληνική άµυνα στέλνοντας όπλα στο Κίεβο (τα περισσότερα κατέληξαν στη µαύρη αγορά όπλων) και προσπάθησε να εµφανίσει ως «πουτινάκι» όποιον έλεγε το αυτονόητο. Η ελληνική οικονοµία έχασε παραδοσιακές προσβάσεις στις ρωσικές αγορές και η Ελλάδα άρχισε να αντιµετωπίζεται διπλωµατικά ως χώρα παραλόγου. Το αντάλλαγµα ήταν µια στηµένη οµιλία στο Κογκρέσο για να την αξιοποιήσει στο ντόπιο φιλοθέαµον κοινό.
Η επικράτηση του Τραµπ απειλεί τον Μητσοτάκη σε πεδία που δεν υπολόγιζε.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κάλεσαν καν τον Μητσοτάκη στη σύνοδο στο Παρίσι κι αυτό δεν δείχνει µόνο µια χαµηλή αποτίµηση του ηγετικού ρόλου του αλλά έχει κι έναν συµβολισµό. ∆εν θέλουν να επιδεικνύουν ως παράγοντα αυτόν που γυάλιζε τις µπότες του Ζελένσκι και αποτελεί κόκκινο πανί.
Η εκδίκηση του Τραµπ σε βάρος του Μητσοτάκη ξεκίνησε µε διαρροές που έκανε το Ρεπουµπλικανικό Κόµµα και εµφανίζει την ελληνική κυβέρνηση ως παραµάγαζο του πρώην προέδρου Μπάιντεν. Τα πιο γνωστά και επιφανή ιδρύµατα στην Ελλάδα εµφανίζονται να χρηµατοδοτούνται από αµερικανικούς µηχανισµούς προκειµένου να εξυπηρετήσουν τα σχέδια του Μπάιντεν και του Σόρος. Οι κατηγορίες αυτές δεν έχουν απαντηθεί από αυτούς που καταγγέλλονται.
Σύµφωνα µε τις διαρροές των Ρεπουµπλικανών, όλα αυτά γίνονταν για να εξυπηρετηθεί η woke ατζέντα των ∆ηµοκρατικών που ήταν στην εξουσία. Αν αφαιρέσει κάποιος τη δικαιολογία µε την οποία εξαπολύεται το κατηγορητήριο (woke ατζέντα, συµπερίληψη κ.λπ.) και µείνει στην ουσία, υπάρχει σοβαρό θέµα. Για όποιο λόγο κι αν υπήρξε χρηµατοδότηση από την αµερικανική πρεσβεία και τη USAID προς ελληνικά ιδρύµατα ή ΜΚΟ, η χρηµατοδότηση έγινε για να εξυπηρετηθούν η αµερικανική εξωτερική πολιτική και οι µεθοδεύσεις της.
Η USAID, από τότε που ιδρύθηκε (1961), ελέγχεται από το αµερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και το Συµβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ. Ο Αµερικανός δηµοσιογράφος και συγγραφέας Γουίλιαµ Μπλουµ έχει υποστηρίξει ότι στο παρελθόν η USAID είχε στενές σχέσεις µε τη CIA και πολλοί πράκτορές της έδρασαν µε την κάλυψη της οργάνωσης. Ετσι κι αλλιώς όµως οι επεµβάσεις βοήθειας και οικονοµικής στήριξης της USAID σε κράτη και φορείς είχαν ως γνώµονα την επικράτηση της αµερικανικής πολιτικής. Το 2008 µια έκθεση αποκάλυψε ότι το 40% της βοήθειας που δόθηκε από τη USAID στο Αφγανιστάν επέστρεψε στις ΗΠΑ ως µισθοί συµβούλων και στελεχών της οργάνωσης. Επί δεκαετίες η USAID κάνει εκτεταµένες επιχειρήσεις «βοήθειας» που αποτελούν προώθηση των αµερικανικών συµφερόντων, εξαγορά φορέων και χρηµατοδότηση πολιτικών σχηµατισµών που θέλουν οι ΗΠΑ να προωθήσουν.
Οπουδήποτε υπήρξαν ανατροπές πολιτικών καθεστώτων µε την παρέµβαση των ΗΠΑ ή πόλεµοι για την επιβολή του αµερικανικού status quo η USAID εµφανιζόταν ως η αµερικανική βοήθεια.
Η χρηµατοδότηση οργανώσεων στην Ελλάδα µε κονδύλια της USAID και της πρεσβείας δεν αποτελεί βοήθεια για πόλεµο ή λιµό, δεν συντελεί στον εκδηµοκρατισµό της χώρας, αλλά αποτελεί διαδικασία εξαγορασµού για την προώθηση της αµερικανικής πολιτικής. Η διείσδυση στην Ελλάδα, µέσα από ιδρύµατα και ευεργέτες, δεν έχει στόχο την ανάπτυξη της χώρας αλλά την εξάρτησή της. Με αυτή την έννοια, οι οργανώσεις και τα ιδρύµατα που εµφανίζονται να χρηµατοδοτούνται από τις ΗΠΑ µε αυτές τις µεθόδους πρέπει να δώσουν άµεσα απαντήσεις για το τι έχει συµβεί. Οι οργανισµοί αυτοί (κατά τους Ρεπουµπλικανούς) είναι:
• Fulbright Greece
• Ελληνοαµερικανικό Εµπορικό Επιµελητήριο (AmChamGR)
• Ιδρυµα Ωνάση (Στέγη Ωνάση)
• Ινστιτούτο ∆ιεθνών Σχέσεων (I∆ΙΣ)
• Ελληνικό Ιδρυµα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)
• Αµερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Pierce – Αγίας Παρασκευής) – Κολλέγιο Ανατόλια Θεσσαλονίκης
• Ιδρυµα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)
• Οικονοµικό Φόρουµ των ∆ελφών
• Athens Democracy Forum
• Ιδρυµα Λασκαρίδη
• Ιδρυµα Μποδοσάκη
• SolidarityNow
Η προώθηση της πολιτικής µιας ξένης δύναµης στη χώρα δεν είναι ούτε συµµαχική αντίληψη ούτε πολιτισµός. Αποτελεί άλωση των ελληνικών συµφερόντων µε τη µέθοδο της εξαγοράς. Για να µην πω κάτι πιο βαρύ. Οπότε και η προσφορά στον πολιτισµό είναι προσχηµατική. Στις ΗΠΑ προσφέρουν και µάλιστα έναντι χρηµατοδότησης.
ΥΓ.: Τα πράγµατα θα είναι πιο σοβαρά αν επιβεβαιωθεί το φηµολογούµενο, ότι υπάρχει γαϊτανάκι χρηµατοδοτούµενων δηµοσιογράφων. Αναµένουµε.