Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023
Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2023
Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2023
η αποψη του Κωστα Βαξεβανη
Οσα έχει πει ο Σάμιουελ Τζόνσον για τον πατριωτισμό ισχύουν και για τον
κομματικό πατριωτισμό. Ο κομματικός πατριωτισμός είναι κι αυτός το
καταφύγιο του απατεώνα. Αυτοί που συστηματικά επικαλούνται το κόμμα, τις
ιδέες του, την ανάγκη για το σπουδαίο που όλως τυχαίως το εκπροσωπούν
οι ίδιοι και μόνο και θεωρούν ως αυταπόδεικτο ότι αποτελούν το κόμμα
μπορεί απλώς να δικαιολογούν τη ρήση του Τζόνσον.
Τόσο
ο πατριωτισµός του απατεώνα που κρύβεται από πίσω του όσο και ο
κοµµατικός πατριωτισµός του αντίστοιχου απατεώνα έχουν κοινό στοιχείο
την εφεύρεση ενός εχθρού που συνήθως είναι εσωτερικός. Η ύπαρξη του
εσωτερικού εχθρού δικαιολογεί τη βαρβαρότητα (γιατί είναι πιο
επικίνδυνος εχθρός), τον κανιβαλισµό και καθαγιάζει όποιον τον δείχνει
µε το δάχτυλο. Γιατί για να εντοπίζεις τον εχθρό και να ζητάς την
εξολόθρευσή του, εσύ εκ των πραγµάτων είσαι ο αναµάρτητος κοµµατικά.
Η
ιστορία της ελληνικής ∆εξιάς είναι γεµάτη από εσωτερικούς εχθρούς που
κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετηθούν οι πιο βρόµικοι άνθρωποι και οι πιο
άθλιες σκοπιµότητες. ∆ηµοκράτες, αριστεροί, φιλελεύθεροι
ταλαιπωρήθηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν, αφού βαφτίστηκαν εχθροί της
πατρίδας, εσωτερικοί εχθροί που επιβουλεύονταν το έθνος και την
οικογένεια. Από τη δική της πλευρά η Αριστερά ανακάλυψε τους εσωτερικούς
εχθρούς µες στις τάξεις της. Από ηθικής άποψης η κατασκευή εσωτερικών
εχθρών από αριστερούς για αριστερούς ήταν ακόµη πιο άθλια υπόθεση. Αγνοί
αγωνιστές κατηγορήθηκαν, καταστράφηκαν ή εξοντώθηκαν από το χέρι του
συντρόφου τους. Κόλλησαν ακόµη και τη ρετσινιά του προδότη σε ανθρώπους
που έδωσαν τη ζωή τους για να ελευθερώσουν την πατρίδα τους και
απαρνήθηκαν κάθε απολαβή για χάρη των ιδεών της Αριστεράς. Το έγκληµα
αυτό δεν το έκαναν µόνο κάποιοι κοµµατικοί γραφειοκράτες ή ιδεοληπτικοί,
το µεθόδευσαν και οι απατεώνες του κοµµατικού πατριωτισµού. Πίσω από τη
σηµαία των αγώνων κρύφτηκε µια κοµµατική νοµενκλατούρα µε οφίτσια και
απολαβές, έτοιµη να κατηγορήσει και να καταστρέψει για να διατηρήσει τα
προνόµια. Η καταστροφική λειτουργία της νοµενκλατούρας φωτίστηκε µε
φωτοστέφανα ενώ µετέτρεπε ακόµη και τα σφυροδρέπανα σε εργαλεία
εκκαθαρίσεων.
Θύµατα ήταν
τα πιο πεφωτισµένα µυαλά του αγώνα και οι πιο αγνοί αγωνιστές του. Ο
Βελουχιώτης, ο Πλουµπίδης, ο Καραγιώργης, χιλιάδες ακόµη άνθρωποι της
Αριστεράς µάτωσαν πάνω στην κόψη των ορθών αυστηρών ιδεών.
Σήµερα
η Αριστερά µπαίνει και πάλι σε κρίση. Επιβεβαιώνει τον µηχανισµό της
πολιτικής αµοιβάδας που αναπαράγεται από τη διαίρεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού
κατάφερε να γίνει κυβερνώσα Αριστερά, βρίσκεται µπροστά σε µια διάσπαση,
για λόγους που (αλίµονο) βαφτίζονται βαθιά ιδεολογικοί και πολιτικοί.
Στον κόσµο όµως που παρακολουθεί φαίνονται ως αυτό που είναι: η ρηχότητα
ενός πολιτικού χώρου που δεν κατάφερε να πατήσει στην κοινωνία και
σέρνεται από την ανικανότητα µεγάλου τµήµατος των στελεχών του.
Φυσικά
υπάρχει για µια ακόµη φορά ο εσωτερικός εχθρός. Είναι ο νέος πρόεδρος
του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος δεν έχει ούτε την ιστορία ούτε
τα χαρακτηριστικά των ιστορικών στελεχών της Αριστεράς, αλλά έχει
εκλεγεί πρόσφατα από τα µέλη του κόµµατος. Στελέχη του κόµµατος (πολλά
από αυτά είχαν εξαφανιστεί στις εκλογικές µάχες µε τη Ν∆) εµφανίζονται
στα κανάλια για να υποτιµήσουν και να απαξιώσουν τον ρόλο και τον
χαρακτήρα του Κασσελάκη. Αυτοί ξέρουν.
Η
αλήθεια είναι πως ό,τι αποδίδουν στον Κασσελάκη δεν αφορά µόνο τον
ίδιο. Ο Κασσελάκης εισπράττει µεταχρονολογηµένα µια κεκαλυµµένη
εχθρότητα που έχουν αυτά τα στελέχη απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί,
πέρα από όλα τα άλλα, αυτή η αντιπαράθεση έχει στοιχεία που εµφανίζονται
στη δράση των µικρόψυχων και συµπλεγµατικών ανθρώπων που αναγκάστηκαν
να ανέχονται κάτι που δεν ήθελαν.
Επί
χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας πορεύτηκε µέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον στο
κόµµα του. Εναντίον του λειτούργησε µια οργανωµένη φράξια που τον
αντιπολιτευόταν και πολλές φορές τον εµπόδιζε να φύγει από τον άρρωστο
κοµµατικό κλοιό. ∆εν τολµούσαν να τον αµφισβητήσουν γιατί ήξεραν ότι
έχει λαϊκά ερείσµατα, αλλά φρόντιζαν να τον πριονίζουν. Μόρφαζαν για τις
αποφάσεις του, προσπαθούσαν να του επιβάλουν ατζέντα αβλαβή (κυρίως)
για τον Μητσοτάκη, του απέδιδαν προσωποκεντρική ηγεσία για να φοβάται να
λειτουργήσει µε το δικό του κριτήριο και µετέφεραν όλες τις κατηγορίες
της Ν∆ προς στελέχη του κόµµατος στο εσωτερικό των οργάνων ως κοµµατική
προτεραιότητα.
Οταν ο
Τσίπρας έφυγε θεωρούσαν ότι τέλειωσαν µε αυτόν. Το όνειρό τους δεν ήταν
ένα κόµµα που θα ξανακυβερνούσε µε αυτούς στο τιµόνι, αλλά ένα κόµµα
µιας συµπαθητικής Αριστεράς το οποίο θα µπορεί να ικανοποιεί τις
προσωπικές ανάγκες που θα ταυτίζονταν. Ξαφνικά όµως προέκυψε ο
Κασσελάκης, στο πρόσωπο του οποίου βγάζουν τελικώς το µένος για την
αποτυχία του σχεδίου τους.
Οσοι στο κόµµα
διαφωνούν µε τον Κασσελάκη δεν ανήκουν στην κατηγορία των απατεώνων του
κοµµατικού πατριωτισµού. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ανησυχούν για το αν
θα µπορέσει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις που υπάρχουν. Υπάρχουν
κοµµατικά µέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν µε καχυποψία ή φόβο τις
ραγδαίες αλλαγές. Το πρόβληµα δεν είναι µε αυτούς ούτε φυσικά µε τη
διαφωνία τους.
Το πρόβληµα
είναι µε τους επαγγελµατίες της εσωκοµµατικής συνωµοσίας που επιχειρούν
να χρησιµοποιήσουν το κόµµα ως εργαλείο τους.
Επί
πολλά χρόνια συζητήσεις που γίνονταν στα κοµµατικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και
διαδικασίες που εξέθεταν συγκεκριµένα στελέχη µεταφέρονταν µε ακρίβεια
στον συστηµικό Τύπο. Ηταν αξιοθαύµαστη η αναντιστοιχία που υπήρχε µεταξύ
της µη κάλυψης της επίσηµης άποψης του ΣΥΡΙΖΑ από τα µέσα ενηµέρωσης
και της έκτασης που έπαιρναν οι παραπολιτικές και απαξιωτικές
προσεγγίσεις βασισµένες σε εσωτερική πληροφόρηση. Από ποιον διέρρεαν όλα
αυτά; Πώς υπήρχε τέτοια πληροφόρηση από ένα κόµµα που τα στελέχη του,
θεωρητικά τουλάχιστον, ήταν σε αντιπαράθεση µε τον συστηµικό Τύπο;
Αν
παρατηρήσουµε σήµερα ποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστούν στα κανάλια
για την απαξίωση του Κασσελάκη, δηµιουργείται η πεποίθηση ότι οι εχθροί
του Κασσελάκη είναι τα βαθιά λαρύγγια επί Τσίπρα, αυτοί που πριόνιζαν
την καρέκλα του και πραγµατοποιούσαν δολοφονία χαρακτήρα εις βάρος του.
Βγήκαν από την τρύπα του υποβολέα και έγιναν πρωταγωνιστές επί σκηνής.
Η
προσπάθεια να καρτουνοποιηθεί ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για να
στηριχτεί παράλληλα το επιχείρηµα ότι το κόµµα κινδυνεύει απ’ αυτόν δεν
είναι και τόσο τιµητική για τους επικριτές του. Γιατί αν ένας
τυχάρπαστος τύπος, που δεν αξίζει και δεν εµπνέει καµιά εµπιστοσύνη,
κατάφερε να πάρει το κόµµα από τους καθαρούς ιδεολόγους που ήταν
ταυτισµένοι µε τους αγώνες και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τότε
κάτι δεν πάει καλά. Σηµαίνει ότι το κόµµα και τα βαριά στελέχη του έχουν
µια ελαφρότητα στη σχέση τους µε τη ζωή και την πολιτική.
Ο
Κασσελάκης έχει εκλεγεί πρόσφατα και καλείται να αποδείξει αν µπορεί
και τι µπορεί να κάνει. Η πολιτική δεν γίνεται ούτε µε καφετζούδες ούτε
µε χαρτορίχτρες. Οσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φτύνουν στα µούτρα του κόσµου
του κόµµατος την επιλογή του είναι ηθικά υπόλογα. Οι µεγαλοστοµίες ότι
υπερασπίζουν τα ιερά και τα όσια της Αριστεράς είναι απλώς το πρόσχηµα
για να λειτουργήσουν διαλυτικά. Πολλοί δε από αυτούς έχουν µία και µόνη
αδιαµφισβήτητη σχέση µε την Αριστερά: του επί δεκαετίες µισθοδοτούµενου
του κόµµατος που θέλει να είναι ιδιοκτήτης. Ολες οι άλλες σχέσεις είναι
προς απόδειξη. Για να το πω όπως το έλεγε ο Κωνσταντάρας στον
Παπαγιαννόπουλο στη γνωστή ταινία: «Εσύ τι δουλειά κάνεις, ρε
Γκρούεζα;».
Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2023
Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2023
Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2023
Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023
απο Αντωνη Λιάκο
Αποφεύγω να πάρω μέρος στον μικροεμφύλιο του Σύριζα, αλλά είναι ενδιαφέρον να τον παρακολουθείς γιατί βλέπεις in vitro την παθολογία ενός εμφυλίου και πώς αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτόν. Διάβασα λοιπόν και το τελευταίο άρθρο για τον Κασσελακη του Δημήτρη Ψαρρά, τον οποίο αγαπώ και εκτιμώ. Όπως και στο βιβλίο του για τον Μητσοτάκη, αυτή η μέθοδος της ανεύρεσης παλιών κειμένων και της προβολής τους στο τώρα, μπορεί ειδησεογραφικά να έχει κάποιο βάρος, αλλά και ιστορικά και πολιτικά, θέτει πολύ μεγαλύτερα ζητήματα για την ίδια τη μέθοδο, από όσα υποτίθεται λύνει. Αν έκανε ο Δ.Ψ., υποθέτω την ίδια έρευνα για τον Νίκο Μπίστη, τον Γιάννη Ραγκούση κι πολλούς άλλους της διεύρυνσης, θα έβρισκε πολλά περισσότερα αντισυριζαϊκά μαργαριτάρια στα γραπτά τους της περιόδου της κρίσης. Αν έκανε επίσης μια έρευνα για το τί έγραφαν πολλοί του Σύριζα που προέρχονταν από διάφορες ακροαριστερές οργανώσεις θα χαμογελούσαμε, υποθέτω και οι ίδιοι. Ακόμη περισσότερο, αν έψαχνε τί έλεγαν στη δεκαετί του 70 οι εκσυγχρονιστές του Πασοκ που πρωταγωνίστησαν στην ευρωπαϊκή ένταξη και στην είσοδο στο ευρώ, μερικά χρόνια αργότερα, θα έβρισκε ακόμη μεγαλύτερα μαργαριτάρια αντίθεσης στην ΕΟΚ. Και βέβαια και ο ίδιος ο Ανδρέας δεν ήταν πρότυπο συνέπειας. Υποθέτω ότι, ίσως, μόνο στα γραπτά του Κουτσούμπα δεν θα παρακολουθούσαμε παρόμοιες εκπλήξεις. Ποιο ιστορικό βάρος έχουν όλα αυτά; Πολύ μικρό, ελάχιστο. Μας δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν γεννιούνται όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία ενήλικες και πανοπλοι, αλλά αυτό- και ετερο-δημιουργούνται μέσα από τις ιστορικές καταστάσεις και το ρόλο τους σ’ αυτές. Ως εκεί. Η ιστορική αναδρομή είναι χρήσιμη όταν δεν αναρριπίζει πάθη αλλά μας κάνει περισσότερο στοχαστικούς και αναστοχαστικούς, περισσότερο μετρημένους στις κρίσεις μας. Με διαφορετικά λόγια, άνθρακες ο θησαυρός.
Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2023
Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2023
απο Γιωργο Αθανασιου
γνωρίζατε ότι η καρδιακή προσβολή και το νερό πάνε χέρι-χέρι;
Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023
απο Ισαβελλα Μπερτραν
Εντουάρντο Γκαλεάνο για τη Γάζα, πριν 15 χρόνια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα...
Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2023
Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2023
Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2023
Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2023
Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2023
Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023
Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2023
επιστολη Αλεξ.Γιωτοπουλου
Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ο οποίος έχει καταδικαστεί ως αρχηγός της οργάνωσης 17Ν, με μια επιστολή του αναφέρεται στις συνθήκες θανάτου του Παύλου Ψωμιάδη, ο οποίος πέθανε στις 3 Ιουλίου έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ολόκληρη η επιστολή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου:
Ο Παύλος Ψωμιάδης, που ήταν 78 χρονών είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 22 ετών. Σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 105 Π.Κ. Αλλά και του βουλεύματος 1169 του Α.Π. του 2009 που ερμηνεύει ολοκάθαρα την παρ. 2, ο κατάδικος αυτός (υπερήλικος) εφόσον δεν εργάζεται στη φυλακή μπορεί να απολυθεί υπό όρο αν εξέτισε και με συνυπολογισμό της προσωρινής του κράτησης μετά τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας του, το ένα πέμπτο της ποινής που του επιβλήθηκε, κατ΄εφαρμογή των παρ. 1 και 2 του Π. Κ. (σελ 3)
Ο Παύλος Ψωμιάδης είχε εκτίσει περίπου 6,5 έτη, άρα πολύ περισσότερα από το 1/5, περίπου 4,5 έτη. Έπρεπε λοιπόν να είχε απολυθεί νόμιμα εδώ και αρκετό χρόνο. Αν είχε απολυθεί, σήμερα θα ζούσε. Γιατί οι συνθήκες κολαστηρίου που επικρατούν στην πτέρυγα Ε (κι όχι μόνο σε αυτή) είναι απαγορευτικές για την επιβίωση ενός 70χρονου.
Το χειμώνα τα κελιά και οι θάλαμοι είναι ψυγεία και το καλοκαίρι φούρνοι Χωρίς θέρμανση, χωρίς ζεστό νερό, χωρίς εξαερισμό. Με συνεχείς διακοπές ρεύματος, λόγω του ότι η ηλεκτρική εγκατάσταση είναι πεπαλαιωμένη. Άντεξε δύο μέρες από τις τρεις του καύσωνα. Και επειδή είμαι στην ίδια πτέρυγα, προσθέτω ότι τις ημέρες του καύσωνα στο ανατολικό κελί μου, το βράδυ, ο τοίχος, ο μεταλλικός σκελετός των κρεβατιών, το στρώμα, “έβραζαν”. Φανταστείτε στο κελί του που ήταν δυτικό και το χτύπαγε ο ήλιος μέχρι τη δύση.
Σηκώθηκε τη νύχτα, κατά τη μία, για να πάει στην τουαλέτα. Έχασε τις αισθήσεις του και έπεσε δίπλα στην πόρτα. Στις 7:30 το πρωί τον βρήκαν νεκρό. Και βέβαια δεν είναι ο μόνος υπερήλικας που είχε αυτή την μοίρα. Οι άλλοι όμως είναι ανώνυμοι και τους έφαγε το σκοτάδι.
Θα μου πούνε: Καλά εσύ ένας αγωνιστής υποστηρίζεις τον Π. Ψωμιάδη; Υποστηρίζω το Κράτος Δικαίου, τη δίκαιη εφαρμογή των νόμων για όλους, ό,τι και να έχουν κάνει. Υποστηρίζω οποιονδήποτε κρατούμενο που είναι θύμα δόλιας καταστρατήγησης νόμου σε βάρος του, από Δικαστές και Εισαγγελείς.
Υπεύθυνη είναι η Δικαιοσύνη. Γιατί δεν εφάρμοσε το βούλευμα 1169/2009 Α.Π. που ερμηνεύει καθαρά την παρ. 2 του άρθρου 105. Που δεν έκανε τίποτα για να το εφαρμόσει. Που άφησε ορισμένους δικαστές και εισαγγελείς να καταργήσουν αυθαίρετα την παρ. 2 του 105 και τις ευεργετικές διατάξεις που προβλέπει για τον υπερήλικα με καθαρά πολιτική σκοπιμότητα. Αν αυτοί ήταν ουδέτεροι δικαστές, μέλη μιας συντεταγμένης Δικαιοσύνης, θα επιδίωκαν τη δικαίωσή τους. Θα ασκούσαν αναιρεση στον Άρειο Πάγο για να ανατρέψουν το περιέχομενο του βουλεύματος 1169/2009. Αλλά δεν το κάνουν. Αφενός γιατί γνωρίζουν ότι μέσα στα πλαίσια του ορθολογισμού δεν χωράει άλλη ερμηνεία της παρ. 2 από αυτή του 1169 που είναι άρτια και πλήρης. Κι απ’ την άλλη γιατί κίνητρό τους δεν είναι η “επιστημονική” ορθότητα της ερμηνείας τους, αλλά η δημιουργία προβλημάτων σε ορισμένους πολιτικούς χώρους.
Στη Γαλλία, πριν μερικά χρόνια, αποφυλακίστηκε κάποιος κρατούμενος, ο οποίος μετά από λίγο καιρό υποτροπίασε. Τότε βγήκε ο εν ενεργεία πρόεδρος κ. Σαρκοζί και κριτίκαρε τους Δικαστές. Την άλλη μέρα σύσσωμες οι ενώσεις των Δικαστών τον κατακερεύνωσαν θυμίζοντάς του ότι δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από όσα προέβλεπε ο νόμος και να κοιτάξει τη δουλειά του.
Αντίθετα, εδώ, ορισμένοι δικαστές φοβούμενοι μήπως κάποιες πατσαβούρες των ΜΜΕ τους βγάλουν στα μανταλάκια δεν διστάζουν να καταργήσουν το νόμο, αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των κρατουμένων, αφήνοντας τους παράνομα επί χρόνια στη φυλακή, μόνο για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Κι από την άλλη για να μπορουν οι πολιτικοί φίλοι τους να δημαγωγούν εναντίον όσων ζητούν την εφαρμογή του νόμου, ότι υποθάλπουν το έγκλημα κι ότι είναι φίλοι εγκληματιών.
Λένε ότι Δημοκρατία είναι η κυραρχία του νόμου, σε αντίθεση με τη Δικτατορία που είναι η κυραρχία της αυθαιρεσίας. Τι γίνεται όμως όταν, αυτοί ακριβώς που είναι ταγμένοι στη διαφύλαξη και στην τυφλή εφαρμογή του, δηλ. οι δικαστές και οι εισαγγελείς, τον καταργούν από μόνοι τους, αυθαίρετα κυνικά, απάνθρωπα, οδηγώντας κρατούμενους στο θάνατο, στο βωμό των πολιτικών τους παιγνίων και της ευθυνοφοβίας; Και αυτό το πολίτευμα, πως ακριβώς ονομάζεται;
Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2023
Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023
Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2023
Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2023
Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2023
Αλκιβιαδης Φλωρος/για το στεγαστρο Καλατραβα
Αφαίρεση του στεγάστρου Καλατράβα. Η μόνη λύση..
Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2023
Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2023
Roberto Saviano
2011 Πατακης 2013
ενα ακομα ενδιαφερον βιβλιο για την δραση της Καμορρα,της Ντράνγκετα και της Μαφιας...με πολυ συγκεκριμμενα στοιχεια της διαπλοκης στην οικονομια,την πολιτικη,το περιβαλλον ...