Αλκινοος
Ιωαννιδης
Σημερα πηρα ανασα...
«Εγώ, ο εμμονικά ακομμάτιστος, ο καχύποπτος απέναντι σε κάθε ηγεσία, ο
χωρίς συμφέρον να εκτίθεται, εκθέτω τη συγκίνησή μου ευχαρίστως, κι ας μου βγει
και σε κακό", δηλώνει σε ένα συγκινητικό και περιεκτικό κείμενo στην προσωπική του ιστοσελίδα ο τραγουδοποιός
Αλκίνοος Ιωαννίδης σχολιάζοντας τη νίκη ΣΥΡΙΖΑ. Και συμπληρώνει μεταξύ άλλων:
"Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο, στην
κακογουστιά, στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και στην ανοησία που
μας μικραίνει. Σήμερα ελπίζω πως θα γίνει σύντομα παρελθόν αυτό που κυρίως
εκπροσώπησε τα όσα μ' έδιωχναν απ' τη χώρα μου. Σήμερα χαίρομαι που ζω στην
Ελλάδα. Χαίρομαι που, ενώ έφτασα τόσο κοντά, δεν την εγκατέλειψα και είμαι εδώ
τώρα, μαζί με τους ανθρώπους του τόπου μου, μπροστά σε ένα αύριο άγνωστο,
επικίνδυνο, δύσκολο, αλλά δικό μας. Σήμερα νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε μια
χώρα που ξεκινά επιτέλους τον αγώνα της για δικαιοσύνη και ανθρωπιά, όρθια,
γυμνή και σίγουρη, ενάντια στην απάνθρωπη ψύχρα των λογιστών του θανάτου. Σήμερα
ο τόπος μου από κακό παράδειγμα γίνεται πρόταση. Σήμερα οι ξένοι φίλοι μου,
καλλιτέχνες και μη, προοδευτικοί και μη, μας κοιτάνε αλλιώς. Πάλι σαν ούφο
βέβαια, αλλά αλλιώς... Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως δεν θα αντιμετωπίζομαι πια
από τους προύχοντες, εγώ και ο κάθε πολίτης, σαν υποτακτικός, άσχετος, λίγος,
αμελητέος, ανεπαρκής, ανίκανος, απατεώνας, ζητιάνος, ουτοπιστής, παράξενος,
ρομαντικός, χέστης, ηλίθιος και μόνος. Σήμερα νιώθω πως χαμογέλασαν, έστω και
λειψά, τα νεκρά παιδιά του Βουνού, οι κατατρεγμένοι, οι βασανισμένοι, οι
φυλακισμένοι, οι εκτελεσμένοι, οι αφημένοι να σαπίζουν ανώνυμοι στα χαντάκια
της Ιστορίας, οι ήρωες που εξαφάνισε η αφήγηση των κουστουμαρισμένων,
φρεσκοξυρισμένων συνεργατών κάθε λογής κατακτητών. Κι ας μην είναι μόνον έτσι,
κι ας μην είναι ακριβώς έτσι, κι ας είναι δύσκολα θέματα αυτά για να τα
πιάνουμε εύκολα στο στόμα μας. Σήμερα εύχομαι να ακούσει κάποιος τα παιδιά μας
που αγκομαχούν λυπημένα κάτω από ένα σύστημα παιδείας απάνθρωπο, βλακώδες και
αναποτελεσματικό. Σήμερα εύχομαι ο ασθενής, ο ορφανός, ο μετανάστης, ο
φυλακισμένος, ο άνεργος και ο φτωχός να γίνουν οι πρωταγωνιστές της σκέψης και
της έμπρακτης έγνοιας μας. Σήμερα εύχομαι ο Πολιτισμός να πάψει να θεωρείται
πολυτέλεια για αργόσχολους και να γίνει το ψωμί και το νερό της κάθε μέρας και
της ψυχής μας. Όλος ο Πολιτισμός και όχι μόνον αυτός των διασήμων. Να γίνει συγκάτοικος στο σπίτι μας και πρόσωπό μας εντός και εκτός συνόρων".
