Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025

Νικος Μπογιοπουλος (FB)

https://tinyurl.com/ymhppwey 

Κ.Λακαφωσης/Τεμπη

https://www.youtube.com/watch?v=4HjRgjgxprE 

Χρηστος Κωνσταντινιδης/Τεμπη

https://www.youtube.com/watch?v=kQYxNcger9Q 

FB video 7/αγγλιστι

 

https://www.facebook.com/reel/1161286698680459

https://www.facebook.com/reel/1192829106178052

FB video 6

 

https://www.facebook.com/reel/1119425575716836

https://fb.watch/xX5iOue-Bo/

 

Γιωργος Χαρβαλιάς (μια αποψη)

 ν ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε, αλλά όλοι αυτοί οι υστερικοί που εξακολουθούν μέσα στο διαταραγμένο μυαλό τους να θεωρούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει όταν… χάσει η Ρωσία προέρχονται από εκείνες τις χώρες που μας έκαναν τον βίο αβίωτο την περίοδο των Μνημονίων.

Ορισμένοι είχαν τότε και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική απομόνωση και την εκστρατεία εκφοβισμού με την επίκληση του Grexit. Δεν ξέρω επίσης αν παρατηρήσατε ότι ο ίδιος ο Ζελένσκι, μετά το χονδροειδές άδειασμα που του επιφύλαξε ο Τραμπ, πήγε να κλάψει στον ώμο του Ερντογάν και θέλοντας να δείξει πόσο αγαπάει την Τουρκία κατέθεσε κι ένα στεφάνι στο μαυσωλείο του Ατατούρκ.
Τέλος, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάποιοι στη δική μας κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί πως ο σημερινός Ουκρανός ηγέτης είναι πλέον αυτό που λένε οι Αμερικανοί «dead man walking». Τελειωμένος, δηλαδή, με στεγνό καθάρισμα. Αμφιβάλλω αν το έχει συνειδητοποιήσει και ο ίδιος ο Μητσοτάκης, που βρίσκεται στο κατώφλι της ίδιας συναδελφικής κατηγορίας αλλά επιμένει να παίρνει γραμμή από άλλους, επίσης τελειωμένους, της (ελεγχόμενης από τη Γερμανία) ευρωπαϊκής συντεχνίας εθνομηδενιστών.
Ανεξάρτητα όμως απ’ όλα αυτά ένα είναι απολύτως βέβαιο: Οτι τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά συμφέροντα», έτσι όπως καθορίζονται από το ευρωιερατείο Βρυξελλών και Βερολίνου, ολοένα και απομακρύνονται από τα αντίστοιχα ελληνικά. Για την ακρίβεια, θα σας έλεγα ότι μετά την αμερικανική αποκαθήλωση Ζελένσκι έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με υπαρξιακής σημασίας εθνικά ζητήματα που κρίνουν αν η Ελλάδα μεσοπρόθεσμα θα μείνει ζωντανή.
Προ ημερών η εξαιρετική συνάδελφος Μαρία Δεναξά αποκάλυψε ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονται, αμέσως μετά τις σημερινές εκλογές, να ανακοινώσουν -για λογαριασμό και των υπόλοιπων Ευρωπαίων- ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ 700 δισεκατομμυρίων ευρώ, με στόχο τη στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας και την παράταση των πολεμικών επιχειρήσεων, ώσπου να λάβουν τη διάσταση μιας γενικευμένης ρωσο-ευρωπαϊκής αναμέτρησης.
Το σενάριο, που δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα, ισοδυναμεί με πραγματικό εφιάλτη. Γιατί την ώρα που διανοίγονται ελπίδες για τη γρήγορη επίλυση της ουκρανικής κρίσης χάρις στη δυναμική αμερικανική παρέμβαση, κάποιοι απεργάζονται σχέδια, όχι μόνο για να συνεχιστεί η αιματοχυσία, αλλά και να κλιμακωθεί σε επίπεδο παγκόσμιας σύρραξης! Μέχρι να γονατίσει η ατίθαση Ρωσία, που εξακολουθεί να ορθώνεται ως ανάχωμα στην καταιγίδα της παγκοσμιοποίησης και όλου του διεστραμμένου αξιακού κώδικα που η τελευταία μεταφέρει.
Την μπαγκέτα σε αυτή την πολεμοχαρή συγχορδία κρατάει ασφαλώς η αμετανόητη Γερμανία, αλλά από πίσω της σέρνονται αρκετοί «χρήσιμοι ηλίθιοι», που είτε νομίζουν ότι συμπρωταγωνιστούν στην αμυντική χειραφέτηση της Ευρώπης και τον απογαλακτισμό από τις ΗΠΑ (Γαλλία, Βρετανία) είτε εμφορούνται από παράξενες ιδεοληψίες περί διαρκούς ρωσικής απειλής (Δανία, Πολωνία) ή, τέλος, θέλουν να βγάλουν τα απωθημένα τους και να λύσουν ιστορικούς λογαριασμούς με τη Μόσχα (Βαλτικές χώρες και Φινλανδία).
Οι Γερμανοί, που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, βάζουν τους ηλίθιους μπροστά να υποδαυλίζουν την κατάσταση, μέχρι να έρθει η ώρα να αποκαλυφθούν και οι ίδιοι ως ενορχηστρωτές του σχεδίου για τον μέχρις εσχάτων πόλεμο με τον πατροπαράδοτο εχθρό τους, τους Ρώσους. Με την εξαίρεση του άκρως ευρωσκεπτικιστικού AfD, που συντάσσεται με την ατζέντα Τραμπ, (+ Die Linke και BSW), όλα ανεξαιρέτως τα γερμανικά συστημικά κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα του οικονομικού κατεστημένου προωθούν μανιωδώς την ατζέντα του πολέμου για έναν και μόνο λόγο: Όπως και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, έχουν στηρίξει τις ελπίδες για την ανάταξη της γερμανικής βιομηχανίας στη στροφή του παραγωγικού της δυναμικού προς τους εξοπλισμούς. Αν αυτή ξαφνικά σταματήσει λόγω έλλειψης ζήτησης οπλικών συστημάτων ή κατάρρευσης του αφηγήματος της ρωσικής απειλής, η γερμανική οικονομία που βρίσκεται ήδη στο κατώφλι μιας σοβαρής ύφεσης θα υποστεί τεράστια ζημιά.
Το απότομο «χειρόφρενο» επομένως που τράβηξε ο πρόεδρος Τραμπ -προσέξτε: όχι μόνο ακυρώνοντας τον Ζελένσκι και τον «ηρωικό» του αγώνα, αλλά και το γενικότερο αφήγημα της ρωσικής απειλής- τινάζει τα γερμανικά σχέδια στον αέρα. Ο κολοσσός της Rheinmetall, που πρωταγωνιστεί στην κούρσα των εξοπλισμών και είδε τη μετοχή του να οκταπλασιάζει την αξία της μέσα σε τρία χρόνια, παράγοντας εκατομμύρια βλήματα των 155mm, θα μείνει στα κρύα του λουτρού, με δεκάδες ανεκτέλεστες παραγγελίες πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Και αυτό είναι μόνο μία πτυχή της καταστροφής που θα υποστεί η γερμανική εξαγωγική βιομηχανία.
Κάποιοι, λοιπόν, έχουν συμφέρον να συνεχιστεί ο πόλεμος στις ανατολικές παρυφές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ίσως και να επεκταθεί, για να δουλέψουν καλύτερα οι μηχανές της πολεμικής βιομηχανίας. Αλλά αυτοί οι «κάποιοι», αν εξαιρέσεις τους Γερμανούς, που αναφέρονται και στους ψηφοφόρους τους, δεν έχουν καμία σχέση ή ταύτιση με τους λαούς της Ευρώπης και πολύ περισσότερο με τους Ελληνες.
Ο Ντόναλντ Τουσκ, αυτός ο Πολωνός ιπποκόμος της Μέρκελ, που έπαιζε τον «καλό μπάτσο» στον Τσίπρα, είναι βέβαιον ότι δεν εκφράζει την πλειοψηφία των Πολωνών με τις φιλοπολεμικές του ιαχές. Ο Αλεξάντερ Στουμπ, άλλος ένας που μας κουνούσε το δάχτυλο την εποχή των Μνημονίων, ποντάρει στα ταπεινά ένστικτα των Φινλανδών βρίζοντας τον Τραμπ, αλλά όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού θα ψάχνει να βρει υπόγειο καταφύγιο. Η Κάγια Κάλας, που σήμερα ειρωνεύεται τον νέο πλανητάρχη, είναι βέβαιο ότι σύντομα θα αναγκαστεί να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν μας αφορά αυτή η μάχη οπισθοφυλακής όλων των «Ρωσοφάγων» πολεμοκάπηλων που χορεύουν στον ρυθμό της Γερμανίας. Πρέπει να κρατηθούμε απέξω και να διαχωρίσουμε τη θέση μας υπέρ μιας γρήγορης ειρήνης. Με ή χωρίς τον Ζελένσκι, Κυριάκο, εκτός αν υπάρχουν προσωπικοί λόγοι εξάρτησης που καλό θα ήταν να τους μάθουμε κι εμείς.
Και μια τελευταία υπόμνηση: Καλή είναι η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά μέχρι εκεί. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να ταυτίζεται με μεγαλόπνοα γαλλογερμανικά εξοπλιστικά προγράμματα, γιατί απλούστατα δεν εξυπηρετούν τις δικές της αμυντικές ανάγκες. Σχεδιάζονται αποκλειστικά για την αναμέτρηση του μέλλοντος με τη Ρωσία. Και ξέρετε ποιο είναι το πιο ωραίο; Οτι μέσα στην απελπισία τους οι Γερμανοί ετοιμάζονται να βάλουν μέσα στο κόλπο και την τουρκική πολεμική βιομηχανία. Ναι, τους Τούρκους, που μας απειλούν με casus belli! Το Βερολίνο, πιθανότατα και το Παρίσι και το Λονδίνο καθώς και όλοι οι άλλοι αφελείς συνοδοιπόροι, τώρα που λάκισαν οι Αμερικανοί, τους θεωρούν αναπόσπαστους και πολύτιμους σύμμαχους στην πολεμική προσπάθεια εναντίον της Ρωσίας! Εκεί φτάσαμε. Και θα πρέπει να το λουστούμε, γιατί στο μεταξύ θα έχει καταργηθεί το δικαίωμα βέτο. Ε, όχι, λοιπόν αγαπητοί μου. Τέτοια Ευρώπη να μας λείπει…

Κωστας Βαξεβανης

 Ο πλανήτης λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση. Οι αλλαγές είναι ραγδαίες, απρόβλεπτες και µέχρι να επέλθει η όποια ισορροπία τα αποτελέσµατα µπορεί να είναι βίαια και καταστροφικά. Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ πυροδοτεί αλλαγές και αναδιαµορφώνει τους γεωστρατηγικούς σχεδιασµούς. Ξαφνικά οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν συµπεριφέρονται ως αντίπαλοι, το µέτωπο της Ουκρανίας οδεύει προς το τέλος και οι άµεσα ενδιαφερόµενοι (Ουκρανία και ΕΕ) όχι µόνο δεν έχουν λόγο στις αποφάσεις, αλλά δεν έχουν καν ενηµερωθεί. 

Οσα προωθούνται αποδίδονται στον Ντόναλντ Τραµπ, αλλά αυτή είναι µια µονοδιάστατη, αν όχι εύκολη ανάγνωση. Για να επικρατήσει ο Τραµπ υπήρξαν αντικειµενικές συνθήκες. ∆ηµιουργήθηκαν καταστάσεις ανισοτήτων και φαινόµενα εκφυλισµού απέναντι στα οποία ο ίδιος εµφανίζεται ως σωτήρας.

Η αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο δείχνει να οδηγεί σε ξεκαθάρισµα λογαριασµών που δεν έχουν πολιτικές αφετηρίες, αλλά τις εφευρίσκουν. Πρόκειται για µια πρωτόγνωρη ενδοκαπιταλιστική διαµάχη µε απρόβλεπτα αποτελέσµατα. 

Η Ευρώπη, η οποία µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο µπήκε σε ρόλο προστατευόµενου από τις ΗΠΑ, κατέληξε να χάσει κάθε ουσιαστική αυτονοµία από την υπερατλαντική σύµµαχο που τη χρησιµοποίησε ως προκεχωρηµένο φυλάκιο.

Η αλλαγή στον Λευκό Οίκο κάνει περίπλοκα τα πράγµατα για την ΕΕ, η οποία, εκτός από τα δαιµονοποιητικά που λέει για τον Τραµπ, είναι ανίκανη να αντιµετωπίσει τις εξελίξεις. Οσα δε ακούγονται για την ανάγκη δηµιουργίας ευρωπαϊκής άµυνας για να αντιµετωπιστούν κίνδυνοι µοιάζουν µε ανέκδοτο. Η Ευρωπαϊκή Ενωση –ως σήµερα είναι ανίκανη να έχει ενιαία οικονοµία και πολιτική και κυρίως να επιλύσει τα προβλήµατα– θεωρεί ότι µπορεί να έχει κοινή άµυνα; Η οποία θα οργανώνεται από ποιους και µε ποιο στόχο;

Το πιο τραγικό παράδειγµα σύγχυσης λόγω Τραµπ στον ευρωπαϊκό χώρο είναι ο Ελληνας πρωθυπουργός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεπέρασε κάθε Ευρωπαίο ηγέτη στην ταύτισή του µε τον αµερικανικό παράγοντα (για όσους γνωρίζουν καλύτερα, δεν πρόκειται για ταύτιση µε την πολιτική έννοια αλλά για ενοικίαση ρόλου) και τώρα πληρώνει το τίµηµα. Επέλεξε τον ρόλο του υπάκουου Αµερικανού δεκανέα, το επέδειξε µε κάθε ευκαιρία για να το καθιερώσει ως συµπόρευση και εύνοια από τον ισχυρό και τώρα δεν µπορεί να κάνει πίσω. Ο Μητσοτάκης χάλασε τη διπλωµατική ισορροπία µε τη Ρωσία και ταυτίστηκε απροκάλυπτα µε τους Αµερικανούς στο ουκρανικό. Μετατράπηκε σε κλόουν του Πενταγώνου, που µε κάθε ευκαιρία και χωρίς να τον ρωτήσει κανείς δήλωνε ότι «είµαστε σε πόλεµο µε τη Ρωσία». Γελάγανε και οι βαλσαµωµένοι στην Κόκκινη Πλατεία.

Για να αποδείξει τον ρόλο του µπιστικού αφόπλισε την ελληνική άµυνα στέλνοντας όπλα στο Κίεβο (τα περισσότερα κατέληξαν στη µαύρη αγορά όπλων) και προσπάθησε να εµφανίσει ως «πουτινάκι» όποιον έλεγε το αυτονόητο. Η ελληνική οικονοµία έχασε παραδοσιακές προσβάσεις στις ρωσικές αγορές και η Ελλάδα άρχισε να αντιµετωπίζεται διπλωµατικά ως χώρα παραλόγου. Το αντάλλαγµα ήταν µια στηµένη οµιλία στο Κογκρέσο για να την αξιοποιήσει στο ντόπιο φιλοθέαµον κοινό.

Η επικράτηση του Τραµπ απειλεί τον Μητσοτάκη σε πεδία που δεν υπολόγιζε.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κάλεσαν καν τον Μητσοτάκη στη σύνοδο στο Παρίσι κι αυτό δεν δείχνει µόνο µια χαµηλή αποτίµηση του ηγετικού ρόλου του αλλά έχει κι έναν συµβολισµό. ∆εν θέλουν να επιδεικνύουν ως παράγοντα αυτόν που γυάλιζε τις µπότες του Ζελένσκι και αποτελεί κόκκινο πανί. 

Η εκδίκηση του Τραµπ σε βάρος του Μητσοτάκη ξεκίνησε µε διαρροές που έκανε το Ρεπουµπλικανικό Κόµµα και εµφανίζει την ελληνική κυβέρνηση ως παραµάγαζο του πρώην προέδρου Μπάιντεν. Τα πιο γνωστά και επιφανή ιδρύµατα στην Ελλάδα εµφανίζονται να χρηµατοδοτούνται από αµερικανικούς µηχανισµούς προκειµένου να εξυπηρετήσουν τα σχέδια του Μπάιντεν και του Σόρος. Οι κατηγορίες αυτές δεν έχουν απαντηθεί από αυτούς που καταγγέλλονται.

Σύµφωνα µε τις διαρροές των Ρεπουµπλικανών, όλα αυτά γίνονταν για να εξυπηρετηθεί η woke ατζέντα των ∆ηµοκρατικών που ήταν στην εξουσία. Αν αφαιρέσει κάποιος τη δικαιολογία µε την οποία εξαπολύεται το κατηγορητήριο (woke ατζέντα, συµπερίληψη κ.λπ.) και µείνει στην ουσία, υπάρχει σοβαρό θέµα. Για όποιο λόγο κι αν υπήρξε χρηµατοδότηση από την αµερικανική πρεσβεία και τη USAID προς ελληνικά ιδρύµατα ή ΜΚΟ, η χρηµατοδότηση έγινε για να εξυπηρετηθούν η αµερικανική εξωτερική πολιτική και οι µεθοδεύσεις της.

Η USAID, από τότε που ιδρύθηκε (1961), ελέγχεται από το αµερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και το Συµβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ. Ο Αµερικανός δηµοσιογράφος και συγγραφέας Γουίλιαµ Μπλουµ έχει υποστηρίξει ότι στο παρελθόν η USAID είχε στενές σχέσεις µε τη CIA και πολλοί πράκτορές της έδρασαν µε την κάλυψη της οργάνωσης. Ετσι κι αλλιώς όµως οι επεµβάσεις βοήθειας και οικονοµικής στήριξης της USAID σε κράτη και φορείς είχαν ως γνώµονα την επικράτηση της αµερικανικής πολιτικής. Το 2008 µια έκθεση αποκάλυψε ότι το 40% της βοήθειας που δόθηκε από τη USAID στο Αφγανιστάν επέστρεψε στις ΗΠΑ ως µισθοί συµβούλων και στελεχών της οργάνωσης. Επί δεκαετίες η USAID κάνει εκτεταµένες επιχειρήσεις «βοήθειας» που αποτελούν προώθηση των αµερικανικών συµφερόντων, εξαγορά φορέων και χρηµατοδότηση πολιτικών σχηµατισµών που θέλουν οι ΗΠΑ να προωθήσουν.

Οπουδήποτε υπήρξαν ανατροπές πολιτικών καθεστώτων µε την παρέµβαση των ΗΠΑ ή πόλεµοι για την επιβολή του αµερικανικού status quo η USAID εµφανιζόταν ως η αµερικανική βοήθεια.

Η χρηµατοδότηση οργανώσεων στην Ελλάδα µε κονδύλια της USAID και της πρεσβείας δεν αποτελεί βοήθεια για πόλεµο ή λιµό, δεν συντελεί στον εκδηµοκρατισµό της χώρας, αλλά αποτελεί διαδικασία εξαγορασµού για την προώθηση της αµερικανικής πολιτικής. Η διείσδυση στην Ελλάδα, µέσα από ιδρύµατα και ευεργέτες, δεν έχει στόχο την ανάπτυξη της χώρας αλλά την εξάρτησή της. Με αυτή την έννοια, οι οργανώσεις και τα ιδρύµατα που εµφανίζονται να χρηµατοδοτούνται από τις ΗΠΑ µε αυτές τις µεθόδους πρέπει να δώσουν άµεσα απαντήσεις για το τι έχει συµβεί. Οι οργανισµοί αυτοί (κατά τους Ρεπουµπλικανούς) είναι:

• Fulbright Greece

• Ελληνοαµερικανικό Εµπορικό Επιµελητήριο (AmChamGR)

• Ιδρυµα Ωνάση (Στέγη Ωνάση)

• Ινστιτούτο ∆ιεθνών Σχέσεων (I∆ΙΣ)

• Ελληνικό Ιδρυµα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)

• Αµερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Pierce – Αγίας Παρασκευής) – Κολλέγιο Ανατόλια Θεσσαλονίκης

• Ιδρυµα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)

• Οικονοµικό Φόρουµ των ∆ελφών

• Athens Democracy Forum

• Ιδρυµα Λασκαρίδη

• Ιδρυµα Μποδοσάκη

• SolidarityNow

Η προώθηση της πολιτικής µιας ξένης δύναµης στη χώρα δεν είναι ούτε συµµαχική αντίληψη ούτε πολιτισµός. Αποτελεί άλωση των ελληνικών συµφερόντων µε τη µέθοδο της εξαγοράς. Για να µην πω κάτι πιο βαρύ. Οπότε και η προσφορά στον πολιτισµό είναι προσχηµατική. Στις ΗΠΑ προσφέρουν και µάλιστα έναντι χρηµατοδότησης.

ΥΓ.: Τα πράγµατα θα είναι πιο σοβαρά αν επιβεβαιωθεί το φηµολογούµενο, ότι υπάρχει γαϊτανάκι χρηµατοδοτούµενων δηµοσιογράφων. Αναµένουµε.

FB video 5/αγγλιστι

 

https://www.facebook.com/reel/980906337323678

https://www.facebook.com/reel/3972788776325321