Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Ξαρχακος - Γκατσος


ΜΠΟΥΡΝΟΒΑΛΙΑ

Ώπα ώπα ώπα ώπα
σου το λέγω και σου το `πα
το κορμάκι το φιδίσιο
μην το γέρνεις μπρος και πίσω
το κορμάκι το φιδίσιο
κράτα το και λίγο ίσιο.

Χόρεψε μπουρνοβαλιά μου
να σου στείλω τα φιλιά μου
χόρεψε αγαπούλα μου
παραμύθι πούλα μου.

Χόρεψε μπουρνοβαλιά μου
να θυμάμαι τα παλιά μου
χόρεψε χανούμισσα
μου `μοιασες και σου `μοιασα.

Ώπα ώπα ώπα ώπα
κοιτα γύρω σου και σώπα
μάτια σε τρυπάνε χίλια
μέσα απ’ της καρδιάς τη γρύλλια
μάτια σε τρυπάνε χίλια
με χαμόγελο και ζήλια.



ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ

Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ’ το σπίτι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.

Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.


ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ
(Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ)


Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω
τα συντρίμμια του τόπου μου πατώ
χαμένα αδέρφια ίσκιοι λαβωμένοι
χαμένη Ελλάδα παντού σ’ αναζητώ.

Των Κυκλάδων σταμάτησε ο χορός
πετρωμένο το κύμα κι ο καιρός
πάνω απ’ τις μνήμες μάρμαρα σπασμένα
πάνω άπ’ τις στέγες ο άνεμος σκληρός.

Παγερέ του αιώνα μου βοριά
πού τα πήγες τ’ αφτέρουγα παιδιά;
Τα πήρε ο ύπνος σε άχραντη πατρίδα
τα πήρε η νύχτα στη μαύρη της καρδιά.

Της ζωής ποιος γνωρίζει το σκοπό;
Το σκουλήκι τσακίζει τον καρπό.
χαμένα αδέρφια δείχτε μου ένα δρόμο
χαμένη Ελλάδα την πόρτα σου χτυπώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου